Πανεπιστήμιο UK

Καταρχήν αποφασίζεις τι θέλεις να σπουδάσεις. Το μεταπτυχιακό είναι ένα πτυχίο εξειδίκευσης, έτσι δεν έχει νόημα να έχεις σπουδάσει πχ. ΤΕΙ Τεχνολογίας Τροφίμων και να κάνεις MSc in Food Technology! Ετσι, πρακτικά, θα κάνεις μία περίληψη στα Αγγλικά των όσων γνωρίζεις ήδη. Υπάρχουν πάρα πολλά μεταπτυχιακά σε εξειδικεύσεις που δε φαντάζεσαι.

Το επίσημο ψαχτήρι για τα μεταπτυχιακά είναι το http://www.prospects.ac.uk και η σελίδα με την Αναζήτηση είναι αυτή - για να μην ψάχνεις. Βάζεις κλάδο σπουδών και παίρνεις χαρτί και στυλό και σημειώνεις τι σε ενδιαφέρει. Τα μονοετή μάστερ ονομάζονται MSc ή MA (Master of Science / Art) και τα διετή MPhil (Master of Philosophy). Τα περισσότερα είναι μάστερ με διδασκαλία (taught masters), αλλά υπάρχουν και τα μάστερ έρευνας (master by research). Σε γενικές γραμμές, μπορείς να σπουδάσεις κάτι που δεν είναι της ίδιας "σχολής" - πχ. οι Φυσικοί μπορούν να κάνουν ένα μάστερ στις τηλεπικοινωνίες, το οποίο μπορεί να διδάσκεται από το τμήμα Πληροφορικής. Τα entry requirements ορίζονται από το ίδιο το τμήμα.

Τα μονοετή μάστερ είναι είτε 9μηνα είτε 12μηνα. Στα 12μηνα μάστερ, μετά την εξεταστική πρέπει να κάτσεις όλο το καλοκαίρι στο πανεπιστήμιο για να προετοιμάσεις και να γράψεις την πτυχιακή σου. Πολλοί ρωτάνε αν μπορούν να φύγουν τον Ιούνιο στην Ελλάδα και να τη γράψουν εκεί. Όχι, δεν μπορείς! Μπορείς ενδεχομένως να κανονίσεις με τον καθηγητή σου να φύγεις για κανένα μήνα ή, όπως εγώ, να κάτσεις και να την τελειώσεις μέχρι τον 15Αύγουστο. Ο λόγος που δεν μπορείς είναι ότι χρειάζεσαι τα εργαστήρια, τη βιβλιοθήκη και την καθημερινή επαφή με τον επιβλέποντά σου. Στα οικονομικοστραφή μάστερ δίνεται ενδεχομένως η δυνατότητα να επιλέξεις αντί για πτυχιακή να πάρεις 2 επιπλέον μαθήματα. Αν σου δίνεται η δυνατότητα, μην κάτσεις το καλοκαίρι στο πανεπιστήμιο. Είναι μία άσχημη εμπειρία. Το πανεπιστήμιο αδειάζει τελείως από κόσμο και δεν υπάρχει ούτε ζέστη ούτε θάλασσα. Δεν υπάρχει καθόλου το καλοκαίρι όπως το εννοούμε στην Ελλάδα.

Ρώτα τους καθηγητές σου για τη γνώμη τους όσον αφορά τα πτυχία που επέλεξες και τα ακαδημαϊκά ιδρύματα και για το πώς κινείται η αγορά όσον αφορά την εξειδίκευση. Θα σου φύγουν αρκετά χρήματα μέσα σε ένα χρόνο - ας μη φανούν άχρηστα. Ένας άλλος καλός μπούσουλας για να δεις το πόσο καλά είναι τα πανεπιστήμια που επέλεξες είναι το The Times Good University Guide. Γενικά, τα πανεπιστήμια στην πάνω τριαντάδα-σαραντάδα είναι καλά.

Ένας εξίσου σημαντικός παράγοντας για το πού θα σπουδάσεις είναι η ίδια η πόλη καθώς και η πανεπιστημιούπολη (campus). Όπως και στην Ελλάδα, υπάρχουν πόλεις που κατά τα άλλα είναι νεκρές και αντλούν ζωή από τους φοιτητές (πχ. Colchester, Aberystwyth) και πόλεις που είναι ζωντανές από μόνες τους, συνήθως οι μεγαλύτερες (πχ. Γλασκώβη, Λίβερπουλ). Και, φυσικά, υπάρχουν και οι πόλεις στο ενδιάμεσο (πχ. Reading, Leeds). Μην ξεχνάς ότι όσο πιο βόρεια, τόσο πιο φτηνά (βλ. και παρακάτω), αλλά και πιο ακριβά τα αεροπορικά, πιο δύσκολες οι αεροπορικές συνδέσεις και πιο άσχημος ο καιρός.

Σε γενικές γραμμές, θα περνάς αρκετό μέρος της ζωής σου μέσα στο campus. Καταρχήν γιατί θα έχεις πολλές υποχρεωτικές παρακολουθήσεις, αλλά και γιατί οι εστίες βρίσκονται συχνά μέσα ή πολύ κοντά στο campus. Επίσης, η Φοιτητική Λέσχη (Students' Union) προσφέρει συνήθως μία πολύ καλή ποικιλία διασκέδασης για το βράδυ. Φυσικά, είναι στο συμφέρον σου να ξεκουνιέσαι και λίγο από το campus και να βλέπεις λίγη βρετανική καθημερινότητα στους δρόμους, στις pub και στα μαγαζιά έξω.

ΕΝΘΕΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ
Μην ξεγελιέσαι! Πάρα πολλοί Έλληνες μεταπτυχιακοί που γνώρισα έπεφταν στη λούμπα "εστία-πανεπιστήμιο-εστία" για εβδομάδες! Γενικά υπάρχει μία διάθεση "ήρθα εδώ για να σπουδάσω και δε με νοιάζει τίποτε άλλο - άντε να βγει το παλιομάστερ να γυρίσω στην Ελλαδάρα". Παράξενο όταν το σκέφτεσαι τώρα πριν ξεκινήσεις - που έχεις την περιέργεια να γνωρίσεις μια νέα χώρα ζώντας την - αλλά, δυστυχώς, η αυθόρμητη τάση είναι αυτή της μιζέριας! Θα πρέπει να προσπαθήσεις να ξεφύγεις! Μάθε, ψάξε, ζήσε την πόλη στην οποία θα σπουδάσεις!

Τέλος, ένα ακόμα κριτήριο που θα πρέπει να λάβεις υπόψιν είναι το κόστος ζωής. Σε γενικές γραμμές, όσο πιο βόρεια, τόσο πιο φτηνά. Το Λονδίνο είναι πανάκριβο, οι πόλεις-δορυφόροι του Λονδίνου (σε ακτίνα 100-150 km) είναι γιάπικες και κάπως "τσιμπημένες", τα Midlands (Leeds, Birmingham, Bradford, Manchester κτλ.) είναι εργατικές περιοχές με αρκετούς μετανάστες, η Σκωτία είναι γνωστή φτωχομάνα (για τα βρετανικά δεδομένα).

Αφού έκανες ένα ξεκαρτάρισμα στα courses, μπες στα sites των πανεπιστημίων και των τμημάτων και ξεκοκάλισέ τα για ό,τι πληροφορία μπορεί να σε βοηθήσει. Κάπου πρέπει να υπάρχει κάτι του στυλ "Request a prospectus / application form". Πατάς εκεί και ζητάς να σου στείλουν σπίτι ένα προσπέκτους και τις αιτήσεις. Και περιμένεις.

Γνώμη μου, κάνεις αιτήσεις σε καναδυό πανεπιστήμια που πραγματικά είναι αυτό που ζητάς, καναδυο που είναι περίπου αυτό που ζητάς και, για λόγους ασφαλείας ως προς το να σε δεχτούν ή όχι, βάζεις και ένα πανεπιστήμιο που, εχμ, δεν είναι και τόσο καλό (δηλαδή δέχεται τον οποιονδήποτε). Πάνω από 10 αιτήσεις είναι πλεονασμός!

Μετά από μερικές ημέρες θα αρχίσουν να έρχονται τα προσπέκτους σπίτι σου. Μελέτησέ τα και ξεκίνα να συμπληρώνεις τις αιτήσεις. Ό,τι γράφεις να είναι ει δυνατόν με τους επίσημους τίτλους του ή με την όσο πιο σωστή απόδοσή τους στα Αγγλικά. Σου ζητούν ακαδημαϊκές πληροφορίες καθώς και ενδεχόμενη προϋπηρεσία, όλα χωρίς δικαιολογητικά σε αυτό το σημείο. Επίσης θα σου ζητήσουν να τους πεις πού θα βρεις τα λεφτά για να σπουδάσεις (από τους γονείς σου μάλλον). Συνήθως έχουν και μία βλακεία που λέει να γράψεις ένα personal statement (προσωπική δήλωση) λέγοντας γιατί θέλεις να σπουδάσεις εκεί. Γράψε κάτι τετριμμένο πχ. πάντα ήθελα να σπουδάσω στο πασίγνωστο πανεπιστήμιό σας διότι πολλά επιστημονικά περιοδικά έχουν άρθρα καθηγητών σας ή γιατί προσβλέπεις σε ένα λαμπρό μέλλον στον τομέα σου που είσαι σίγουρος ότι μόνο ένα πανεπιστήμιο του κύρους του θα μπορέσει να του εξασφαλίσει κτλ. Ποτέ δεν κατάλαβα τη σημασία του personal statement. Επίσης θα πρέπει να επισυνάψεις και δύο συστατικές επιστολές από καθηγητές/εργοδότες σου. Χτύπα καμία πόρτα, αγόρασε και ένα κιλό πάστες και κάνε τη γύρα σου.

Μερικές διευκρινήσεις για τις αιτήσεις:

• Ναι, μπορείς να κάνεις μεταπτυχιακό με πτυχίο ΤΕΙ (όπως και στην Ελλάδα).
• Ναι, μπορείς να κάνεις αίτηση ακόμα και αν δεν έχεις πάρει το πτυχίο σου.
• Ναι, μπορείς να κάνεις αίτηση ακόμα και αν δεν έχεις πάρει Proficiency.

Βάζεις την αίτηση σε ένα φάκελο μαζί και με τις συστατικές επιστολές και τη στέλνεις στο πανεπιστήμιο. Μετά από αρκετές ημέρες αυτοί θα σου απαντήσουν με μία προσφορά θέσης (offer). Η θέση μπορεί να είναι conditional (υπό όρους) ή unconditional (χωρίς όρους). Επίσης, μπορεί και να σε απορρίψουν.

H conditional offer συνήθως λέει:

• Εφόσον δεν έχεις πάρει το πτυχίο σου, όπως μας λες, θέλουμε να το πάρεις με τουλάχιστον "τόσο" βαθμό για να σε δεχτούμε. Συνέχισε με την αίτησή σου κανονικά και θέλουμε τον Οκτώβριο που θα έρθεις να μας φέρεις το πτυχίο. Για τα ΤΕΙ ο βαθμός αυτός είναι γενικά υψηλότερος από ότι στα πανεπιστήμια. Μπορεί να μη ζητάει βαθμό, αλλά χαρακτηρισμό. Lower second class είναι το "καλώς" και Upper second class το "λίαν καλώς".
• Δεν μας αρκούν τα Αγγλικά που μας λες ότι γνωρίζεις (πχ. πήρες Proficiency πριν 10 χρόνια ή έχεις μόνο Lower). Θέλουμε να δώσεις IELTS ή TOEFL (στο Βρετανικό Συμβούλιο) και να πάρεις πάνω από "τόσο" (γενικά στα θεωρητικά πτυχία θέλουν υψηλότερους βαθμούς). Μην ανησυχείς! Εφόσον ασχολείσαι με τη γλώσσα δε θα τα βρεις σκούρα. Οι εξετάσεις είναι κάθε 3 εβδομάδες, διαρκούν κανένα 2ωρο και είναι επιπέδου Lower. Γενικά, δεν έχουν τρελές απαιτήσεις από τη γλώσσα. Θα μάθεις κολύμπι βουτώντας στα βαθιά...

H unconditional offer λέει προφανώς ότι αυτά που τους έστειλες τους είναι αρκετά, είσαι ωραίος, σε δέχονται.

Στο επόμενο post θα πούμε για την επιλογή της εστίας (γιατί θα μείνεις στην εστία, δεν είσαι τρελός να μπλέκεις με μεσίτες) και για το κόστος των σπουδών σου.

(Η φωτογραφία από τα μαγαζάκια της Christchurch Road στο Reading)