Αγαπητό κοινό,
Μετακομίζουμε στο Wordpress!
Το νέο μας σπίτι είναι panepistimiouk.wordpress.com
Θα βρείτε όλα τα προηγούμενα posts!
Συγγνώμη για την αναστάτωση και ελπίζουμε να σας δούμε εκεί.
Μετακομίζουμε!
Πώς να βρείτε σπίτι, μέρος 1ον
Το να μετακομίζεις σε μια ξένη χώρα είναι δύσκολο. Να κάνεις μαθήματα σε γλώσσα που δεν είναι η μητρική σου είναι επίσης δύσκολο. Καμμιά φορά όμως το δυσκολότερο από όλα είναι η συγκατοίκηση με ανθρώπους που δεν ξέρεις. Γιατί κακά τα ψέμματα, το σπίτι είναι το μέρος που θα ξεκουράζεσαι, θα διαβάζεις και γενικώς ένας χώρος που πρέπει να αισθάνεσαι ΑΝΕΤΑ.
Αυτό το άρθρο δεν είναι για σας που ήδη έχετε εξασφαλισμένη θέση στην εστία. Είναι για αυτούς που ψάχνουν ένα δωμάτιο σε κάποιο σπίτι να μείνουν. Το άρθρο έχει 2 μέρη. Το πρώτο αναφέρεται στην εύρεση δωματίων - δηλαδή θέλετε να πάτε σε ένα σπίτι που ήδη υπάρχουν άτομα.Το δεύτερο και μικρότερο άρθρο αναφέρεται στις περιπτώσεις ή που θέλετε να μείνετε μόνοι σας ή έχετε 2-3 άτομα και ψάχνετε ένα σπίτι παρέα. Με άλλα λόγια, μιλάει για μεσιτικά γραφεία, προκαταβολές και τα λοιπά.
Ας αρχίσουμε λοιπόν!
Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που πρέπει να αποφασίσετε και να κατασταλάξετε ΠΡΙΝ ακόμα αρχίσετε το σοβαρό σας ψάξιμο.
Χρήματα
Μέχρι πόσα λεφτά δίνετε; Δώστε προσοχή σε αυτό γιατί εκτός από το νοίκι θα πρέπει να συμπεριλάβετε και τα έξοδα λογαριασμών.
Περιοχή
Σε ποιά περιοχή προτιμάτε να μείνετε;Αν έχετε ακούσει για κακόφημες περιοχές, τότε μήν ψάξετε σπίτι εκεί.
Συγκάτοικοι
Με πόσα άτομα θέλετε να μοιραστείτε τη ζωούλα σας;Υπάρχουν τεράστια σπίτια για 10 άτομα με 4 μπάνια (όπου συνήθως επικρατεί το χάος) και μικρότερα. Βάλτε στο νού σας ένα μέγιστο αριθμό συγκάτοικων.
Ησυχία/Φασαρία
Θέλετε την ησυχία σας;Δε σας πειράζει η βαβούρα;Έχετε σκοπό να κάνετε πάρτυ όλη τη νύχτα; Θα πρέπει να τα αποφασίσετε αυτά γιατί οι μελλοντικοί σας συγκάτοικοι μπορεί να μη συμφωνούν.
Καθαριότητα
Κανείς δεν αντέχει τον βρωμιάρη. Και κανείς δεν θέλει να μένει σε βρώμικο σπίτι. Όσο και να σιχαίνεστε το καθάρισμα, τα ψέμματα τελειώσανε και η μαμά σας δεν είναι μαζί σας στην Αγγλία. Βγάλτε τον καλύτερό σας εαυτό και αποφασίστε ότι θα καθαρίζετε. Εάν δεν θέλετε καλύτερα να νοικιάσετε σπίτι μόνος/η σας.
Αφού τα αποφασίσατε πάνω κάτω όλα αυτά, αρχίζετε το ψάξιμο. 3 μέρη θα προτίνω και απο κεί και πέρα εξαρτάται απο το ΠΟΥ θα πάτε.
- Εφημερίδες:
Οι τοπικές εφημερίδες έχουν πάντα τμήματα για εύρεση συγκατοίκων - Ιστοσελίδες:
- studentpad: 99% το πανεπιστήμιό σας έχει λογαριασμό στο studentpad. Εκεί μπορείτε να δείτε ελεύθερα δωμάτια από τους ιδιοκτήτες και επίσης το message board όπου φοιτητές δηλώνουν δωμάτια. Προσωπική μου εμπειρία με το studentpad είναι ότι είναι λίγο αχταρμάς. Είχα ανεβάσει δωμάτιο προς ενοικίαση και ομολογουμένως είχαν αργήσει να κάνουν update τις περιγραφές και διάφορα σχόλια από ενδιαφερόμενους.
- gumtree:Η σελίδα που έχει βοηθήσει τον πιό πολύ κόσμο (μαζί και μένα ώς ενοικιαστή) είναι το gumtree. Το link παραπέμπει στην σελίδα του Λονδίνου αλλά έχει και άλλες πόλεις. Είναι σαν μια τεράστια Χρυσή Ευκαιρία. Πολλά δωμάτια έχουν και φωτογραφίες, και είναι από τις πρώτες στάσεις των φοιτητών. Φυσικά υπάρχει πολύς ανταγωνισμός. Βλέπεις ένα σπίτι που σου αρέσει;Πήγαινε να το δεις αμέσως γιατί μπορεί να φύγει γρήγορα αν είναι καλό.
- Facebook: Ψάχνετε σπίτι;Διαλαλείστε το!Πηγαίνετε σε student groups του παν/μίου ή στο network και γράψτε το παντού. Ξέρω κόσμο που βρήκε σπίτι από το facebook status.
- Πανεπιστήμιο:
Το accommodation office σχεδόν πάντα έχει λίστα με δωμάτια που είναι ελεύθερα από ιδιοκτήτες ακινήτων που έχουν σύμβαση με το πανεπιστήμιο. Ρωτήστε και εκεί.
Βρήκα ένα δωμάτιο σε αγγελία! τώρα τί κάνω;
Για αρχή παίρνεις τηλέφωνο αμέσως και κλείνεις ραντεβού να το δείς. Και τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Τι πρέπει να προσέχεις όταν πηγαίνεις να δεις δωμάτια
- Ασφάλεια:Πάρε κάποιον άλλο μαζί σου καλού κακού. Εκτός από το ότι θα νιώθεις πιο βολικά, θα έχεις και μια πιο αντικειμενική άποψη
- Tοποθεσία:Πώς πήγες εκει; Σου πηρε πολύ ώρα; Είδες κάποια στάση συγκοινωνίας κοντά; Το βράδυ (καλο είναι να βλέπεις κ σπίτια το βράδυ) πώς θα είναι η γειτονιά; Έχει supermarket/μαγαζιά;
- Το δωμάτιο:Είναι ευρύχωρο; Βλέπεις τον εαυτό σου άνετα εδω μέσα; Που βρίσκεται (ισόγειο, πρώτος). Τι ασφάλεια έχει (διπλά παράθυρα κλπ). Που είναι το καλοριφέρ κ οι πρίζες. Τι υπάρχει στους διπλανούς χώρους (για ησυχία).
- Το σπίτι γενικώς:Αυτά είναι λίγο πολύ υποκειμενικά. Ζητήστε να δείτε όλους τους χώρους του σπιτιού. Δώστε ιδιαίτερη σημασία στην κουζίνα και στο μπάνιο. Απο αυτά μπορείτε να δείτε 1ον πόσο καθαρό είναι το σπίτι και 2ον αν θα είστε ευρύχωρα. Καμμιά φορά μπορεί να μαγειρεύουν 2-3 άτομα στην κουζινα, θα σας χωράει;
- Λογαριασμοί:Ρωτήστε πόσο είναι το νοίκι. Αν χρειάζεται προκαταβολή. Αν υπογράφετε συμβόλαιο και πόσης διάρκειας είναι. Καλύτερα να υπογράψετε γιατί αλλιώς δεν ε ίστε καλυμμένοι για τίποτα. Ρωτήστε επίσης πόσο χρόνο πρίν πρέπει να το αναφέρετε άν θέλετε να φύγετε (συνήθως είναι 1 μήνας).
Επίσης μάθετε πόσο περίπου είναι τα έξοδα του μήνα και τί περιλαμβάνουν (νερό ηλεκτρικό τηλέφωνο internet γκάζι κλπ). Τέλος, πολύ σημαντικό είναι να μάθετε εαν οι ένοικοι πληρώνουν council tax (δημοτικός φόρος). Σαν φοιτητές ΔΕΝ είστε υποχρεωμένοι να το πληρώνετε για αυτό μπορείτε να βρείτε σπίτι με άλλους φοιτητές. Εάν δείτε κάποιο διαμέρισμα με επαγγελματίες, να ξέρετε ότι θα χρειαστεί μάλλον να πληρώσετε μερίδιο! - Υποχρεώσεις:Μάθετε τί υποχρεώσεις υπάρχουν στο σπίτι. Έτσι θα καταλάβετε και τις υπάρχουσες ισσορροπίες. Άν σας πουν ότι είναι διευθετημένα το πότε θα καθαρίζει κάποιος και τι λογαριασμούς πληρώνει ο καθένας τότε σημαίνει ότι υπάρχει κάποια οργάνωση. Αν σας κοιτάξουν με βοοειδές βλέμμα και πουν ε όποιος νάναι καθαρίζει όποτε θέλει, φύγετε.
- Κοινοί χώροι:
Δείτε τους χώρους που σας αναλογούν στην κουζίνα και στις αποθήκες. Ενημερωθείτε για το ψυγείο. Επικές μάχες έχουν τελεστεί πάνω από την μαγιονέζα. Ξεκαθαρίστε από την αρχή άν μπορεί κάποιος να παίρνει από τα πράγματά σας ή όχι. (εγώ ψηφίζω όχι, αλλά είμαι στριμμένη) - Οι συγκάτοικοι:Ερχόμαστε στο ανθρώπινο στοιχείο. Καλείστε να αποφασίσετε σε 20 λεπτά αν μπορείτε να μείνετε με αυτούς τους ανθρώπους για ένα χρόνο. Σκεφτείτε λίγο και την πλευρά τους. Μένουν ήδη εκεί και έχουν αναπτύξει ήδη φιλίες. Σας θέλουν στην κλίκα τους ή όχι; Αυτό που θέλω να πώ είναι να μην απογοητευτείτε αν δεν σας δώσουν κάποιο δωμάτιο. Σίγουρα θα βρείτε κάπου που θα ταιριάζετε πιό καλά. Μια συμβουλή μόνο. Να είστε ο εαυτός σας. Όσο τετριμμένο και άν ακούγεται δε μπορείτε να φανταστείτε τί διαφορά κάνει στους ανθρώπους που μένουν στο σπίτι.Όταν χρειάστηκε να νοικιάσω το δωμάτιό μου έφερα τουλάχιστον 20 άτομα να το δουν. Οι πιό πολλοί αποκλείστηκαν από τα πρώτα λεπτά λόγω συμπεριφοράς. Ήταν απότομοι δεν μιλούσαν και μερικοί συμπεριφέρονταν σαν ήδη να μεναν στο σπίτι και ζητούσαν πράγματα. Το δωμάτιο το πήρε μια Ιρλανδή χίπισσα που ήταν, στην τελική, ο εαυτός της, ένας άνθρωπος ζεστος, φιλικός και έξω καρδιά κάτι που φάνηκε από τα πρώτα λεπτά.
ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ
pixel
Τράπεζες/Λεφτά – Η ορολογία
Κάθε Σεπτέμβρη οι Αγγλικές τράπεζες τρίβουν τα χέρια τους. Χιλιάδες νέοι φοιτητές έρχονται στο μεγάλο θερμοκήπιο, ενήλικες (οι περισσότεροι) πιά, και με αρκετά λεφτα (είτε απο γονείς ή student loans) να χαλάσουν.
Ως αποτέλεσμα, οι τράπεζες κονταροχτυπιούνται για το ποιά θα κερδίσει τη καρδιά .. εε το πορτοφόλι σας εννούσα. Γιατί ας μήν ξεχνάμε, αν πάς για πτυχίο, θα κρατήσεις το λογαριασμό σου εκεί 3 χρονια σχεδόν σίγουρα. Και μετά, αν τύχει και μείνεις Αγγλία, ο πολύτιμος μισθός σου κάπου πρέπει να πηγαίνει κάθε μήνα.
Πριν μιλήσω για τις ίδιες τις τράπεζες θα αναλύσω τις ορολογίες που όλες χρησιμοποιούν.
Current account: Τρεχούμενος λογαριασμός. Εδώ μπαίνει το παραδάκι του μήνα/τρίμηνου κλπ
Savings account: Αποταμιευτικός λογαριασμός. Εδώ αποθηκεύετε (αν σας μένει τίποτα). Δεν είναι απαραίτητο ο αποταμιευτικός λογαριασμός να βρίσκετε στην ίδια τράπεζα με τον τρεχούμενο
Term bonds: Κλειστοί λογαριασμοί προθεσμίας – από 3 μήνες εώς 5 χρονια. Προσφέρουν σταθερό επιτόκιο αλλά εάν υπάρξει ανάληψη αποδέχεστε πρόστιμο στο επιτόκιό σας.
Overdraft: Η σωστική σας λέμβος. Πολλοί λογαριασμοί σας αφήνουν να πάτε στο μείον χωρίς να σας κλείσουν το λογαριασμό. Παλιότερα μπορούσες να πάρεις και μέχρι 2000 λίρες. Θέλει προσοχή!Συνήθως χρεώνεστε κάποιο μικρό ποσό (και πολύ μεγαλύτερο άν υπερβείτε το overdraft!)
GROSS/NET interest rate/AER: AER σημαίνει Annual Equivalent Rate. Αυτό είναι το επιτόκιο. Το αγγλικό επιτόκιο, αμα το καταλάβεις δεν το ξεχνάς ποτέ. Ας υποθέσουμε ότι μιά τράπεζα σου δίνει επιτόκιο 4.25% GROSS AER. Αυτό σημαίνει ότι στα λεφτά σου θα πάρεις επιτόκιο 4.25% χωρίς να υπολογίζονται οι φορολογικές υποχρεώσεις σου. Πχ. σε έναν εργαζόμενο με μισθό άνω των 5000 λιρών (και κάτι) το χρόνο το επιτόκιο αυτό μεταβάλλεται σε 3.40%. Αυτό είναι το ΝΕΤ ΑΕR. Αυτό που δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι φοιτητές (ούτε και γώ τοξερα, το ανακάλυψα μετά από πολλάαα χρόνια) είναι πως εφόσον δεν έχετε μόνιμο εισόδημα/δουλειά μπορείτε να κάνετε αίτηση σην τράπεζά σας για να πληρώνεστε το full AER. Τέλος, υπάρχουν και τράπεζες που πληρώνουν επιτόκιο με το μήνα αντί το χρόνο αλλά θα σας μπερδέψω. Για απορίες μαιλ me:P. Για να τελειώνουμε: net interest = gross interest rate – basic rate of income tax.
Debit card: Χρεωστική κάρτα. Το πλαστικό σας χρήμα. Απαραίτητο κομμάτι της ζωής σας. Τα περισσότερα πράγματα θα καταλήξετε να τα πληρώνετε με την debit card. Δεν χρεώνεστε τίποτα για να την έχετε. Δεν χρεώνεστε να την χρησιμοποιήτε, και σε μερικά μαγαζιά (κυρίως supermarket & pubs) μπορείτε να ζητάτε cashback.
Cashback: Πάς στο supermarket και έχεις μείνει από ρευστό; Κανένα πρόβλημα, αφού πληρώσεις με την debit, ζητάς και 20 λίρες ρευστό (που χρεώνονται και αυτές στην debit) και παίρνεις τα λεφτά σου στο χέρι.
ATM: 99% των ΑΤΜ στην Αγγλία ΔΕΝ χρεώνουν όταν τραβάς λεφτά απο λογαριασμό UK. Και ας είσαι σε άλλη τράπεζα. To 1% που χρεώνει θα το βρείτε μέσα σε κλάμπ και ψιλικατζίδικα και θα σας προειδοποιήσει 452435 φορές πριν χρεωθείτε.
Credit card: Δύσκολα θα σας δώσουν πιστωτική. Αλλά αν σας δώσουν τα πράγματα είναι λίγο πολύ όπως Ελλάδα. Αν δε πληρώσετε το όφελος θα χρεωθείτε κατιτίς. Τα επιτόκια ξεκινάνε από 9% εώς και 19% για αυτό να προσέχετε τί υπογράφετε. Επίσης πολλές πιστοτικές έχουν 0% επιτόκιο για τους πρώτους 6/9 μήνες. Αν δεν μπρορείτε χωρίς το πλαστικό χρήμα, ψάξτε το.
Τειρεσίας/black list: Ναι ναι υπάρχουν και εδώ αυτά. Να πληρώνετε τις οφειλές σας γιατί δεν ξέρετε πότε θα σας ξαναβρούν. Φίλη ξέχασε να πληρώσει μια μπλούζα που την είχε χρεωμένη στην πιστωτική (αλήθεια ξέχασε) πρίν 6 χρόνια και την βρήκαν στην Ελλάδα(!) και σε άλλη πόλη στην Αγγλία με άλλο τηλέφωνο. Κατέληξε να πληρώσει απο 250 λίρες χαριστικά 150 νομίζω. Να προσέχετε!
Μεταφορές/Πληρωμές: Η μεταφορά μεταξύ αγγλικών λογαριασμών είναι δωρεάν. Η πληρωμή νερού/ηλεκτρικού σε οποιοδήποτε κατάστημα της τράπεζάς σας είναι δωρεάν.
Direct Debit: Μια ασφαλής μέθοδος για να πληρώνεις όλα αυτά που πρέπει να πληρώνεις κάθε μήνα χωρίς να σκοτίζεσαι. Το direct debit είναι υιοθετημένο από όλες τις Αγγλικές τράπεζες και προσφέρει ένα δωρεάν τρόπο να πληρώνεις πχ το λογαριασμό του τηλεφώνου/ηλεκτρικού/κινητού κάθε μήνα, αυτόματα. Οι περισσότεροι πάροχοι υπηρεσιών κάνουν έκπτωση σε όσους πληρώνουν με direct debit
E-banking: Θα σας λύσει τα χέρια! Σιγουρευτείτε ότι μπορείτε να έχετε πρόσβαση στο e-banking της τράπεζάς σας και δεν θα χρειαστεί να αγχωθείτε για πληρωμές/έλεγχο υπολοίπου ποτέ ξανά!
IΒΑΝ/SWIFT: Αυτά τα νουμεράκια είναι η παγκόσμια ταυτότητα του λογαριασμού σας. Για μεταφορές ΙΒΑΝ από λίρες σε ευρώ η δική μου τράπεζα (Lloyds) ήταν λιγο τσουχτερή (15 λίρες η μεταφορά).
Αυτά προς το παρόν αν μου έρθουν και άλλα θα τα προσθέσω στη λίστα. Στο επόμενο ποστ θα πω για μερικές από τις μεγάλες τράπεζες. Προς το παρόν το παρακάτω link με βοήθησε πάντα να συγκρίνω λογαριασμούς και προσφορές.
Money Supermarket – compare UK bank accounts
Pixel
updates
Όπως βλέπετε φτιάχνουμε λίγο το site οπότε ζητούμε την κατανόησή σας για τυχόν ψεγάδια! Τα links στην πάνω μπάρα δεν έχουν φτιαχτεί ακόμα, σε λίγες μέρες θα είναι έτοιμα :)
To Laptop/desktop
Ότι και να πάτε να σπουδάσετε στην Aγγλία, ένα πράγμα είναι σίγουρο! Θα χρειαστείτε υπολογιστή! Σίγουρα πολλοί από σας έχουν ήδη κάποιο λάπτοπ έτοιμο και το συγκριμένο ποστ δεν είναι για σας. Είναι για τους άλλους, εσάς που σκέφτεστε τί να αγοράστε, από πού και – το πιό σημαντικό- με πόσα;
Ας αρχίσω με το τί.
Αν πάς Αγγλία για προπτυχιακό, για μένα συμφέρει περισσότερο να πάρεις ένα computer από κει. Οι λόγοι είναι πολλοί:
Laptop or desktop?
Στα 12 χρόνια παραμονής μου στην Αγγλία είχα πάντα desktop μέχρι πριν ένα χρόνο που αγόρασα ένα macbook pro. Προτερήματα και μειονεκτήματα έχουν και τα δύο. Φυσικά σημαντικός παράγοντας αποτελεί το αντικείμενό σας. Αν πηγαίνετε για κάποιο πτυχίο πληροφορικής που ξέρετε ότι θα τα χρειαστείτε τα «άλογα» να περιμένετε να ξοδέψετε κάτι παραπάνω φυσικά.DesktopLaptopΠιό αναλυτικά – DesktopΓια τις τιμές που ακολουθούν κοιτάω στις εξής ιστοσελίδες: ebuyer.com, apple.co.uk for students, & dell.co.ukΚατηγορία Α (για γραφίστες/αρχιτέκτονες/μηχανολόγους και εσάς που θέλετε να παίζετε κανένα παιχνιδάκι)
Dell Insiron 530s - £629
Intel Core 2 Duo (2.83GHz), 20 in widescreen Monitor, 256MB ATI Radeon HD 2400 XT 3072MB 800MHz Dual Channel DDR2 500GB (7200rpm) SATA Hard Drive
Dell XPS 530 - £899
Intel Core 2 Duo (2.83GHz), 20 in widescreen Monitor, 256MB ATI Radeon HD 2400 XT 3072MB 800MHz Dual Channel DDR2 500GB (7200rpm) SATA Hard Drive
Dell Inspiron 530 - £629
Intel Core 2 Quad-Core Q6600 , 22in monitor, 256MB ATI Radeon HD 2600 XT graphics card, 2048MB 800MHz Dual Channel DDR2
imac-£835
2.66GHz Intel Core 2 Duo 2GB memory 320GB hard drive 8x double-layer SuperDrive
ATI Radeon HD 2600 PRO 256MB ramΚατηγορία ΒAcer L310 £399.97
(όλοι οι άλλοι)
Core 2 Duo 4400 2.0GHz 320GB 1024MB DDR 19" WideScreen Monitor ,DVDRW, Keyboard, Mouse MS Works Vista Home Premium
Inspiron 530 £429
Intel Core 2 Duo E4600 Processor (2.40GHz,800MHz,2MB cache) Monitor
19in 128MB ATI® Radeon™ HD 2400 Pro graphics card 2048MB 800MHz Dual Channel DDR2 SDRAM [2x1024] 500GB (7200rpm) SATA Hard DriveLaptopΚατηγορία ΑΣυνιστώ το macbook pro που για φοιτητές έχει 3 χρόνια εγγύηση από την apple και μειωμένη τιμή. Πλέον η απουσία των windows δεν χρειάζεται να σας απασχολεί μιας και μπορείτε να τα εγκαταστείσετε σε όλα τα νέα προιόντα apple.
Επίσης πολύ καλά είναι τα νέα xps της dell – ενδεικτικά:
XPS M1530-£729
Intel® Core 2 Duo Processor T8300 (2.40 GHz, 800 MHz FSB, 3 MB L2 cache) 15.4" Widescreen WXGA (1280x800) TFT Display (220nits) NVIDIA GeForce Go 8600M GΤ with 256ΜΒ dedicated graphic memory 3072MB 667MHz Dual Channel DDR2 SDRAM 320GB (5.400rpm) SATA Hard DriveΚατηγορία ΒΕίμαι προκατελλειμένη λίγο και πάλι θα συνιστήσω apple. Τα απλά macbook ξεκινάνε από 650 λίρες για φοιτητές. Και είναι πολύ ελάφριά, κουκλιά και δεν θα το μετανιώσετε ποτε!
Το ebuyer.com έχει μια τεράστια λίστα απο φτηνά και καλά Laptop. Τα Asus είναι αρκετά καλά και έχουν default 2 χρονια εγγύηση και zero pixel guarantee. Πχ
Asus X51RL-AS499C £379.99
Intel Core 2 Duo T5450 120GB 2048GB DVD-RW Vista Home Premium
Φαντάζομαι πώς μερικούς σας μπέρδεψα! Όποιος θέλει αναλυτική συμβουλή ας μου στείλει μαιλ ή ας αφήσει κάποιο σχόλιο με το πόσα λεφτά διαθέτει κ για πιό πράγμα θα χρησιμοποιήσει το Pc (πχ μόνο κειμενογράφους/ιντερνετ ή κάτι παραπάνω) και θα βρούμε κάτι!
Λίστα καλών ηλεκτρονικών καταστημάτων πληροφορικής
dabs
ebuyer
amazon
scan
Λίστα σύγκρισης τιμών (computers και όχι μόνο)
kelkoo
pricerunner
until next time!
Pixelsprite
Τα λεφτά
Καταρχήν, ξέχνα ό,τι ήξερες περί υπολογισμών κατά τη διάρκεια των προηγούμενων στην Ελλάδα σπουδών σου. Τα έξοδά σου στην Αγγλία κατανέμονται με τελείως διαφορετικό τρόπο.Τυπικά, στην Ελλάδα μπορεί να υπολόγιζες στον κάθε μήνα 300 ευρώ για νοίκι, 100 για λογαριασμούς και 300 ευρώ για σένα. Και ως εκεί - άντε και 25 ευρώ στο ΚΤΕΛ ή στον ΟΣΕ κάθε τόσο για να πας να δεις τους δικούς σου.
Στην Αγγλία η κατανομή των εξόδων είναι τελείως διαφορετική - καταρχήν είναι δύσκολο να υπολογίζεις τα έξοδα με το μήνα, επειδή πολλά έξοδα γίνονται άπαξ του έτους ή του τριμήνου, ιδιαίτερα αν μένεις σε εστία. Μετά, επειδή αποχωρίζεσαι πολλές συνήθειες της Ελλάδας προσπαθείς να τις ανακαλύψεις και στην Αγγλία, κάτι που είναι ενδεχομένως κοστοβόρο.
Το καλό βέβαια είναι ότι τελευταία η λίρα έχει πέσει ως προς το ευρώ - 1,26 ευρώ για κάθε λίρα, πολύ καλή αναλογία, καλύτερη ακόμα και από το 1998 που την είχα αγοράσει για 486 δρχ. Σε συμφέρει να πας σε μία τράπεζα και να μετατρέψεις ένα μεγάλο ποσό σε λίρες πριν ταξιδέψεις. Πολλές τράπεζες έχουν φοιτητικά εμβάσματα. Εναλλακτικά μπορείς να χρησιμοποιείς την ελληνική πιστωτική σου για τις αγορές με πιστωτική, αλλά ούτως ή άλλως το λογικό είναι να ανοίξεις ένα λογαριασμό στην Αγγλία και να κινείσαι με αυτόν. Διάλεξε μία τράπεζα κοντά ή μέσα στο πανεπιστήμιο για να μην παιδεύεσαι. Πολλές έχουν προσφορές για τους φοιτητές που ανοίγουν νέο λογαριασμό (mp3 player ή εκπτωτική κάρτα τρένου). Ψάξε το.
Ας τα δούμε αναλυτικά όμως το πώς θα ξοδέψεις τα λεφτά σου στην Αγγλία:
1. Τα δίδακτρα
Είναι γεγονός, στην Αγγλία υπάρχουν δίδακτρα! Και δεν είναι και ιδιαίτερα φτηνά. Ευτυχώς οι Έλληνες λογιζόμαστε ως home students λόγω της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πληρώνουμε σχετικά λίγα. Υπολόγιζε γύρω στις £3500 για ένα νορμάλ μάστερ (θα πλήρωνες £11000 αν λογιζόσουν ως international student!). Αυτά τα δίνεις είτε μπραφ μαζί με την εγγραφή (έχεις και μία σχετική έκπτωση έτσι) είτε σε 2-3 δόσεις μέσα στο έτος. Υπάρχουν δυνατότητες για υποτροφίες (μέσω ΙΚΥ κυρίως) αλλά οι διαδικασίες είναι εξαιρετικά δύσκολες. Θα τα πληρώσεις αναγκαστικά.
2. Ο laptop
Στα δικά μου χρόνια υπήρχαν κάποιοι ρομαντικοί φοιτητές που πίστευαν ότι μπορούσαν να βγάλουν ολόκληρο πτυχίο χωρίς τη χρήση υπολογιστή ("Δε μου αρέσουν οι υπολογιστές!" και άλλα τέτοια γραφικά). Αργά ή γρήγορα καταλάβαιναν το σφάλμα τους. Δεν υπάρχει περίπτωση να βγάλεις πτυχίο χωρίς το δικό σου laptop! Τελεία και παύλα!
- Έχεις να παραδίδεις εργασίες σε ρυθμούς χαλάζης. Και, όχι, δε θέλεις να σέρνεσαι κάθε τρεις και λίγο στους κοινόχρηστους υπολογιστές του πανεπιστημίου.
- Η επικοινωνία σου με τους καθηγητές θα γίνεται κυρίως μέσω email, όπως επίσης και οποιαδήποτε επίσημη ενημέρωση του πανεπιστημίου προς εσένα (επιστροφές βιβλίων στη βιβλιοθήκη, αλλαγές ωραρίων κτλ.). Το δικό μου πανεπιστήμιο θεωρούσε ακαδημαϊκή υποχρέωση των φοιτητών να ελέγχουν το πανεπιστημιακό τους email τουλάχιστον άπαξ της εργάσιμης ημέρας.
- Όλο το ακαδημαϊκό ψάξιμο που θα κάνεις θα γίνεται μέσω internet. Σιγά μην ξεφυλλίζεις journals εν έτει 2008. Τα journals θα τα πιάνεις μόνο για να τα φωτοτυπήσεις (και αν). Πολλοί καθηγητές επίσης αναρτούν τις σημειώσεις τους μόνο ηλεκτρονικά - για να μη μοιράζουν φυλλάδια εν ώρα μαθήματος.
- Όλη σου η επαφή με τον έξω κόσμο, και κυρίως με το κομμάτι του που λέγεται Ελλάδα, θα γίνεται μέσω του internet. Μουσική, ειδήσεις, επικοινωνία, MSN, Skype, ταινίες, ραδιόφωνο, όλα θα γίνονται μέσω του internet. Το 1998 εγώ πρόλαβα και αντάλλαξα καμιά δεκαριά χειρόγραφα γράμματα με φίλους μου στην Ελλάδα. 10 χρόνια μετά, δεν πιστεύω να υπάρχει μορφωμένος άνθρωπος χωρίς email...
Όπως τονίζει και η pixelsprite, οι Macintosh στην Αγγλία είναι φτηνότεροι. Δε γνωρίζω από αυτά, ήμουν ανέκαθεν παιδί των PC. Αν ενδιαφέρεσαι για iBook, ψάξε για να δεις τιμές στο PC World.
3. Τα εισιτήρια
Σε αντίθεση με την κοινή άποψη (contrary to common belief), τα μεταφορικά Ελλάδα-Αγγλία δεν είναι από τα κύρια έξοδά σου. Καταρχήν, υπάρχουν κόλπα για να μειώσεις αυτά τα έξοδα κατά πολύ. Σε γενικές γραμμές, αεροπορικό εισιτήριο πάνω από τις £200 είναι "τσιμπημένο". Μπορείς να βρεις και φτηνότερο. Ελλάδα θα πας 1 μήνα τα Χριστούγεννα, 1 μήνα το (δυτικό) Πάσχα και το καλοκαίρι. Οπότε υπολογίζεις γύρω στις £600 για έναν χρόνο.
- Η πρώτη σου πτήση από Ελλάδα για Αγγλία θα είναι απλής μετάβασης (one-way)! Από εκεί και πέρα, τα εισιτήριά σου θα είναι Αγγλία-Ελλάδα-Αγγλία και όχι Ελλάδα-Αγγλία-Ελλάδα! Ο λόγος είναι ότι λόγω τουρισμού/ανταγωνισμού, οι τιμές εισιτηρίων στην Αγγλία είναι καλύτερες.
- Απέφυγε τους τουριστικούς πράκτορες (Lunn Poly, Thomas Cook κτλ.). Είναι καλοί μόνο στο να κλείνουν πακέτα διακοπών με ξενοδοχεία. Πολλοί επίσης προτιμούσαν να κλείνουν charter εισιτήρια με αεροπορικές εταιρίες που δεν τις ήξερε ούτε η μάνα τους. Δεν το δοκίμασα ποτέ και δεν το συνιστώ. Κακή εξυπηρέτηση, ώρες αναχώρησης τα χαράματα και ένα αεροπλάνο γεμάτο Άγγλους τουρίστες.
- Οι ημερομηνίες που κλείνει το πανεπιστήμιο σου είναι γνωστές ήδη από την αρχή του ακαδημαϊκού έτους και τηρούνται απαρέγγλιτα! Οπότε, δεν έχεις λόγο να μην κλείσεις εισιτήρια νωρίς. Όσο πιο νωρίς, τόσο πιο φτηνά.
- Μην περιορίζεσαι στις απευθείας αεροπορικές συνδέσεις (Ολυμπιακή, Aegean, British). Εχεις συνήθως πολλές παραπάνω επιλογές αν κάνεις transit (αλλαγή) σε κάποιο ενδιάμεσο αεροδρόμιο, και αυτό γιατί εξυπηρετείσαι από πολύ περισσότερες εταιρίες (οι αεροπορικές εταιρίες μπορούν να εκτελούν πτήσεις μόνο από/προς τη χώρα τους). Ετσι, προσθέτεις και εταιρίες όπως KLM, Lufthansa, Alitalia, Swiss, Austrian κτλ. [Κόλπο που έκανα 1-2 φορές στην Alitalia: Έκλεινα την πρώτη πτήση προς Μιλάνο πρωί και τη δεύτερη από Μιλάνο βράδυ. Έτσι είχα 6-7 ώρες για βόλτα στο Μιλάνο!]. Αν εξυπηρετείσαι από το Ελ. Βενιζέλος έχεις άπειρες επιλογές, από το Μακεδονία λιγότερες. Αν εξυπηρετείσαι από μικρότερα αεροδρόμια οι συνδέσεις είναι τραγικές εκτός καλοκαιριού. Είναι προτιμότερο να κλείσεις εισιτήριο για Αθήνα και μετά ένα δεύτερο εισιτήριο εσωτερικού. Γενικά, όσο πιο μικρά τα αεροδρόμια, τόσο πιο δύσκολες οι συνδέσεις. Το ιδανικό είναι Λονδίνο-Αθήνα. Αν θες να συνδέσεις Dundee με Χανιά έχεις πρόβλημα...
- Το φτηνότερο συνήθως είναι να κλείνεις απευθείας από τις αεροπορικές εταιρίες. Το πιο εύκολο είναι να δεις τις τιμές τους από τα επίσημα sites τους και να τα κλείσεις μέσω πιστωτικής κάρτας. Υπόψιν, τα κλασικά, χάρτινα εισιτήρια έχουν καταργηθεί πλέον. Το "εισιτήριο" το εκτυπώνεις πλέον εσύ. Φτηνά εισιτήρια βρίσκεις επίσης από το Expedia (τα περισσότερα εισιτήριά μου τα έχω κλείσει από εκεί). Αν προτιμάς τους κλασικούς πράκτορες, δοκίμασε το STA travel. Εξαιρετικός πράκτορας είναι το ελληνικών συμφερόντων Argo Travel στο Λονδίνο, που κλείνει εισιτήρια και τηλεφωνικά και εξυπηρετεί εξαιρετικά την ελληνική φοιτητιώσα νεολαία.
- Υπάρχει πάντα η Easyjet και οι μιμητές της. Η Easyjet πουλάει πολύ φτηνά εισιτήρια, αν κλείσεις νωρίς. Δεν έχει ιδιαίτερες ανέσεις, είναι αυστηρή με τα υπέρβαρα και δεν είναι φτηνότερη από άλλες αν δεν πάρεις τα πρώτα, φτηνά εισιτήρια. Είναι ιδανική πάντως αν σου τη βαρέσει να πας στην Ελλάδα για ένα Σαββατοκύριακο.
- Πολλές πόλεις εξυπηρετούνται από περισσότερα από ένα αεροδρόμια, ιδιαίτερα εντός και πέριξ του Λονδίνου. Μην ξεχνάς να υπολογίζεις το κόστος μετάβασης από/προς το αεροδρόμιο, γιατί τα τρένα τείνουν να είναι κάπως τσιμπημένα. Επίσης, υπολόγιζε ότι όσο πιο βόρεια μένεις, τόσο ακριβότερα τα εισιτήρια. Και λόγω απόστασης και λόγω δυσμενέστερων συνδέσεων.
4. Η εστία
Για την εστία τα έχουμε ξαναπεί. Πληρώνεις ανά τρίμηνο, συνολικά σου βγαίνει γύρω στις £3000 για έναν χρόνο και δεν πληρώνεις τίποτε έξτρα.
5. Η καθημερινότητα
H μεγαλύτερη διαρροή χρημάτων γίνεται στην καθημερινότητα! Μέχρι στιγμής βγάλαμε στα πάγια γύρω στις £8000. Υπολόγιζε για μία πολύ συντηρητική ζωή επιπλέον γύρω στις £1000 ανά τρίμηνο. Και αυτό γιατί:
- Απλά, καθημερινά πράγματα που στην Ελλάδα ενδεχομένως τα θεωρούσες και ως ταπεινές επιλογές (πχ. να πάρεις λεωφορείο αντί για ταξί), στην Αγγλία είναι πανάκριβα. Ενδεικτικά, το λεωφορείο για 2 km από το πανεπιστήμιο στο κέντρο του Reading αυτή τη στιγμή κάνει £2!
- Η φτηνή επιλογή για διασκέδαση είναι το να πίνεις μπύρες στο Union (£2 το pint, καθόλου άσχημα!). Οτιδήποτε αξιοπρεπέστερο είναι ακριβότερο. Ταβέρνες/κουτούκια προφανώς δεν υπάρχουν, οπότε βολεύεσαι με ό,τι βρεις. Εμείς βγαίναμε στο παρακμιακό κινέζικο (εξαιρετικό φαΐ με £10 το άτομο) ή στο Nando's (κοτοπουλάδικο με £15 το άτομο). Τα κλαμπ δεν είναι ακριβά, αλλά τα ποτά τους είναι σε μεζούρες των 25 ml, οπότε πίνεις τριπλές και τετραπλές βότκες για πλάκα. Ο κινηματογράφος είναι στα ελληνικά επίπεδα.
- Τα τρόφιμα είναι ακριβά! Ιδιαίτερα τα τρόφιμα που έχουμε συνηθίσει να τρώμε ως Έλληνες. Οπότε μην περιμένεις να καταναλώνεις φέτα με τον τενεκέ, 200 γραμμάρια θα παίρνεις μια στο τόσο έτσι για τη γεύση. Ούτε γεμιστά θα φτιάχνεις. Θα βολεύεσαι συχνά με το φαγητό της λέσχης το οποίο το πληρώνεις, γύρω στις £3 το γεύμα. Πολλοί έφερναν λάδια και κρέατα με τις αποσκευές τους από την Ελλάδα. Το βρίσκω υπερβολικό.
- Οι βόλτες είναι ακριβές! Αυτοί που ήμασταν κοντά στο Λονδίνο δεν αντιστεκόμασταν στον πειρασμό να πάρουμε το τρένο και να περάσουμε μία μέρα στην παγκόσμια αυτή μητρόπολη. Η βόλτα για καφέ και φαγητό έβγαινε £25 στην ξεφτίλα. Οχι ότι είναι λάθος φυσικά το να επισκέπτεσαι το Λονδίνο/Μάντσεστερ/Εδιμβούργο αν είσαι κοντά (αν δεν το κάνεις τώρα, τότε πότε;), αλλά έχε στο νου σου ότι σου κοστίζει. Καλύτερα να κόψεις όμως από αλλού. Αξίζουν αυτές οι βόλτες.
- Τα ψώνια. Καθαρά και ξάστερα: Δεν πρόκειται να βρεις πράγματα στην Αγγλία που δεν βρίσκεις στην Ελλάδα, εκτός φυσικά από τα εξειδικευμένα. Δεν αξίζει να πηγαίνεις "για ψώνια" αγοράζοντας πέρα από τις ανάγκες σου. Οι Άγγλοι, όπως και οι Έλληνες, ψωνίζουν από τα εμπορικά κέντρα, από Zara, Mango, H&M. Τσίτια θα βρεις και μάλιστα ακριβότερα. Κόλπο: Οι γονείς σου δεν πρόκειται να σου δώσουν λιγότερα χρήματα αν έχεις ψωνίσει ήδη από Ελλάδα. Εξοπλίσου! Κράτα τα λεφτά σου! Χίλιες φορές καλύτερα να δώσεις τις £150 που θα φας "για ψώνια" σε μία εκδρομή ή ένα θέατρο στο Λονδίνο. Επιφυλάσσομαι για τις εκπτώσεις του Ιανουαρίου, τα δίνουν όλα τζάμπα. Εγώ ακόμη και τα χαρτικά τα αγόραζα από εδώ όταν μπορούσα. Σιγά μη πληρώσω διπλά τα μελανάκια του εκτυπωτή και £2 το Uniball.
- Τα τσιγάρα. Αν καπνίζεις, την έχεις άσχημα. Τα τσιγάρα κοστίζουν 2-3 φορές τις τιμές που έχεις συνηθίσει, αλλά όπως και να έχει το τσιγάρο θα το ελαττώσεις. Ξέχνα τα γεμάτα καπνό κλαμπ και τα ρεμπετάδικα-τεκέδες. Το τσιγάρο απαγορεύεται σε όλους τους κλειστούς χώρους (και εννοείται και στην εστία). Θα καπνίζεις έξω, στη βροχή και στο κρύο. Και αν θες καφέ-και-τσιγάρο, θα παίρνεις τον καφέ σου σε πλαστικό ποτηράκι και θα καπνίζεις στο παγκάκι. Πολλοί έφερναν 4-5 κούτες τσιγάρα μαζί τους για να βγάλουν το τρίμηνο. Αν καπνίζεις πολύ, σου έρχεται πιο οικονομικά, αλλά είναι και παγίδα, γιατί πάντα έχεις τσιγάρα στο δωμάτιο. Σκέψου να το κόψεις.
- Όσο πιο βόρεια, τόσο πιο φτηνά! Όσο πιο κοντά στο Λονδίνο, τόσο πιο ακριβά! Α ρε φτωχομάνα Σκωτία!
shopping therapy(?)
Tο καλό με τις Αγγλικές πόλεις είναι ότι έχουν πολλές και μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων. Το κακό είναι ότι μόλις δεις το κέντρο μιάς πόλης μάλλον τις έχεις δεί όλες. Σε αυτό το post θα γράψω για μαγαζιά που έχουν τα είδη που θα χρειαστείτε
Για το δωμάτιό σας /σπίτι κλπ.
Το δωμάτιο στην εστία είναι μεν πλήρως επιπλωμένο αλλά δεν έχει σεντόνια/μαξιλάρια/κουβέρτες/πετσέτες. Συνήθως πουλάνε στα τοπικά μαγαζιά του παν/μιου αλλά εσείς θέλετε κάτι παραπάνω!
- Debenhams: Πολυ-κατάστημα με είδη για το σπίτι, ρούχα κλπ. Σχετικά καλές τιμές και καλά πράγματα.
- Primark: Η χαρά του φτηνού. Εκτός από παμφθηνα ρούχα έχει και παπλώματα /σεντόνια/ πετσέτες. Είναι το πιό οικονομικό που θα βρείς.
- Marks and Spencers: Το γνωστό κατάστημα στην Αγγλία έχει μέχρι και φαγητό (πιο πολλά παρακάτω). Ακριβά τα πιό πολλά αλλά καλή ποιότητα.
- Argos: To Argos θα γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής σας.
- Woolworths: Αυτό που πολλοί δεν ξέρουν είναι ότι τα woolworths εκτός από σοκολάτες, βιβλία και χαζά παιχνίδια έχουν αξιοπρεπή γκάμα από κουζινικά και tefal/pyrex σε πολύ καλές τιμές. Εχω ένα tefal wok 3 χρόνια και είναι σκυλί σας λέω!
- Poundlands/99p shops: για καθαριστικά/σαπούνια/αππορυπαντικά κλπ. Αποφύγετε τα φαγητά, είναι συνήθως κονσέρβες που λήγουν σε κανα μήνα.
Τα περισσότερα από τα παραπάνω έχουν και ηλεκτρικές συσκευές (βραστήρες/τοστιέρες κλπ) θα πρότεινα για αυτά να πάτε μια και καλή στο Argos να τελειώνετε.
Φαγητό
Το μόνιμο πρόβλημα! Σίγουρα θα έχετε ακούσει ότι το φαγητό στην Αγγλία είναι χάλια, οι Άγγλοι ξενέρωτοι, δε ξέρουν να τρώνε και διάφορα τέτοια. Σας πληροφορώ ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει πάρα πολύ τα τελευταία 10 χρόνια και βρίσκεις πολύ καλής ποιότητας φαγητό. Τα επόμενα supermarkets θα γίνουν ένα από τα μέρη που θα αφήνετε τα λεφτάκια σας (εκτός από τις pubs). Αρχίζω από τα φτηνότερα.
- Asda(£): το Asda είναι από τα φτηνότερα μέρη και έχει μεγάλη ποικιλία. Δεν το συνιστώ για λαχανικά κ φρούτα(οι ντομάτες είναι σα σαπούνια) αλλά για όλα τα άλλα είναι οκ.
- Lidl(£): Σαν το σπίτι! Αποφύγετε τα λαχανικά αν μπορείτε!
- Sainsburys (££)
- Tesco(££): Για μένα το Tesco είναι λίγο καλύτερο από το Sainsburys. Αν έχετε ένα τέτοιο κοντά σας μάλλον δε θα πάτε αλλού.
- Waitrose(££££): Εδώ ισχύει το ό,τι πληρώνεις, παίρνεις. Πανάκριβο αλλά τα προιόντα τους είναι πολύ καλά και τα λαχανικά επίσης. Μεγάλο ατού τα φρέσκα ψάρια. Αν το φυσάτε το παραδάκι, καλή διασκέδαση.
- Marks and Spencers(££££): Παρομοίως με το Waitrose.
- Κρεατικά: Όπου και να πάρεις καλά είναι. Δεν είχα ποτέ πρόβλημα με το κρέας στην Αγγλία.
Παραγελία από το σπίτι: Σχεδόν όλα τα παραπάνω φέρνουν πράγματα στο σπίτι. Είναι μια πολύ καλή επιλογή εάν ζείς σε flat με άλλα παιδιά και θέλετε να πάρετε κάτι όλοι μαζί. Χρεώνουν περίπου £3-£5 να στα φέρουν και στα φέρνουν πάντα στην ώρα τους. Έχω χρησιμοποίσει asda/tesco/sainsburys home delivery και θα πρότεινα το tesco απο άποψη συνέπειας και προιόντων.
Τοπική αγορά: Ναι, 9/10 πόλεις έχουν λαικές. Θα αγοράσετε πολύ καλύτερα φρούτα και λαχανικά, πιό φτηνά από τα supermarket! Επίσης κάπου γύρω σας θα υπάρχει και κάποιος καλός χασάπης. Ψάξτε και ρωτήστε. :)
Αυτά για τα είδη πρώτης ανάγκης! Υπάρχουν και άλλα μαγαζιά αλλά αυτά που έγραψα είναι τα πιό κοινά σε όλο το χμμ Ηνωμένο Βασίλειο που θα έλεγε και ο chemist.
Update: ξέχασα να γράψω ότι μπορείς να αλλάξεις/γυρίσεις κάτι που πήρες και δε σου έκανε.
Τάδε έφη chemist: "Μην ξεχάσω να προσθέσω ότι σε όλα τα μαγαζιά της Αγγλίας ισχύει το ότι αν δεν σου κάνει το προϊόν που αγόρασες, το γυρίζεις πίσω μέσα σε 10-15 ημέρες και ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΣΟΥ. "
Αυτό ισχύει και για περιπτώσεις που βρήκατε κάτι κάπου αλλού πιό φτηνά - μπορείτε να πάρετε πίσω την διαφορά. Θυμάμαι ένα μουσικό κατάστημα το fopp (έκλεισε δυστυχώς με ολα τα mp3 downloads/itunes) σε παρακινούσε να αγοράσεις καινούρια μουσική και αν δε σου άρεσε αυτό που ακούς να το φέρεις πίσω!
Ω τι κόσμος μαμά!
Το παρακάτω πόνημα από την φίλη από τα παλιά pixelsprite, την οποία από σήμερα είναι και co-author:
Μάζεψες τα χαρτιά σου, ξεσκόνισες τα Αγγλικά σου, πέρασες ένα ξέφρενο καλοκαίρι στην Ελλάδα και αποχαιρέτησες με δάκρυα τους φίλους σου.
Και έφτασες στο νησί με τα υπάρχοντά σου σε μια βαλίτσα και ίσως κάποιον φίλο/γονιό για συμπαράσταση. Και τώρα τι;
Ξέρω πολύ καλά τα συναισθήματα μοναξιάς, άγχους και απογοήτευσης που μπορεί να σε πιάσουν τις πρώτες μέρες. Αυτό που πρέπει να βάλεις καλά στο νού σου είναι ένα: ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ/Η.
Τα περισσότερα παν/μια ξέρουν πότε έρχονται οι φοιτητές και τους περιμένουν με ανοιχτές αγκάλες. Πολύ πιθανώς το παν/μιο σου να έχει ομάδα στα τοπικά αεροδρόμια όπου θα σε συμβουλεύουν πώς να πάς στο νέο σου σπίτι. Το ξέρω γιατί έχω δουλέψει σε ομάδα καλωσορίσματος. Είναι απίστευτο πόση διαφορά μπορεί να κάνει ένα χαμόγελο και ένα καλωσόρισες σε κάποιον καινούριο φοιτητή.
Επίσης όλα τα Αγγλικά παν/μια οργανώνουν κάτι που λέγεται freshers week.
Σκοπός είναι να καλωσορίσουν τα χιλιάδες παιδιά που ξεκινάνε μια καινούρια ζωή στο πανεπιστήμιο. Εκτός από σένα που ήρθες από Ελλάδα, εκατοντάδες άλλοι ξεκινάνε μαζί σου από Ινδίες, Κίνες, Ιαπωνίες, you name it. Σκέψου το πολιτισμικό σοκ και αυτών που ζουν σε τόσο διαφορετικό περιβάλλον από μας.
Να διασκεδάσεις το fresher's week οσο μπορείς!Να βγείς έξω, να γνωρίσεις κόσμο από όλα τα μέρη του πλανήτη και γενικώς σε κάθε έξοδο που σου προτείνεται, πες ναι! Όλοι εκείνη τη βδομάδα ψάχνουν φίλους. Γνώρισε τα άτομα στα διπλανά σου δωμάτια, πήγαινε και χτύπα την πόρτα, μη κολλάς.
Θυμάμαι στα 17 μόλις είχα φτάσει, ψάρι κανονικό και ήμουν στο δωμάτιο μου και δεν ήξερα τί να κάνω. Ήρθε η γειτόνισσά μου από το διπλανό δωμάτιο (Ιρλανδή) με μια κούπα τσάι για hello. Αυτό ήταν!
Εκτός από τις εξόδους στα τοπικά νυχτομάγαζα, στο fresher's week έχεις κάποια άλλα επίσης σημαντικά:
Το 'λάθος' που κάνουν πολλοί Έλληνες όταν πάνε Αγγλία (το έκανα και γώ για αρκετό καιρό) είναι να μιλάνε μόνο με Έλληνες καθ'ολην την παραμονή τους στο νησί. Αυτό είναι εν μέρη καλό αλλά έτσι χάνεις ευκαιρείες να γνωρίσεις πραγματικά άλλους λαούς και να αναπτύξεις φιλίες. Πού ξέρεις; Του χρόνου τέτοια εποχή ίσως να κανονίζεις να δείς τον νέο σου κολλητό από την Ισπανία ή τον Καναδά!
Αυτό που θέλω να πώ είναι, να είστε ανοιχτοί!
Θα γράψω και άλλα. Αν κάποιος θέλει συμβουλές συγκεκριμένες για τα ακόλουθα παν/μια: Southampton/Reading/Sussex ας μου στείλει ένα μαιλακι, θα χαρώ να βοηθήσω!
Η εστία
Όταν θα σου έρθει το offer, θα σου έρθει και μία φόρμα για να συμπληρώσεις τα της στέγασής σου (accomodation). Μπορείς είτε να βρεις σπίτι μόνος σου είτε να μείνεις σε εστία. Θα μείνεις σε εστία. Απλά και ξεκάθαρα. Μην διανοηθείς καν να ψάξεις για σπίτι.
Απομάκρυνε από το μυαλό σου την εικόνα των εστιών των Ελληνικών πανεπιστημίων. Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι οι φοιτητές στην Αγγλία πληρώνουν για την εστία. Ως εκ τούτου, οι εστίες συντηρούνται σωστά και είναι γενικά καθαρές. Για να πω την αλήθεια, η ζωή στην εστία είναι μία από τις πλέον ευχάριστες αναμνήσεις από τη φοιτητική ζωή εκεί πάνω. Και αυτό το λένε όλοι.
Τα βρετανικά πανεπιστήμια μεριμνουν για να υπάρχουν αρκετές εστίες για να στεγάσουν το ενα τρίτο ή και παραπάνω των φοιτητών. Προτεραιότητα δίνεται στους πρωτοετείς πτυχιακούς και στους μεταπτυχιακούς και αν περισσέψουν θέσεις δίνονται στους δευτεροετείς και τριτοετείς. Αυτό σημαίνει ότι εσύ ως μεταπτυχιακός φοιτητής έχεις σχεδόν εξασφαλισμένη θέση σε εστία - αρκεί να κάνεις τα χαρτιά σου αρκετά νωρίς, γιατί το πανεπιστήμιο κάνει τα κουμάντα του περί τα τέλη Ιουνίου.
Η ζωή στην εστία είναι υπέροχη: Γίνονται φιλίες μεταξύ των flatmates, πηγαίνεις από δωμάτιο σε δωμάτιο για καφέ στους φίλους ή συμφοιτητές σου με την πυτζάμα και την παντόφλα και, φυσικά, τα καλύτερα πάρτυ γίνονται στις κουζίνες των εστιών. Το θέμα είναι ότι η εστίες σέβονται καταρχήν αυτούς που διαβάζουν - οπότε αν κάποιος ξενέρωτος διαμαρτυρηθεί για τη φασαρία επειδή θέλει να διαβάσει (ανεξαρτήτως ώρας), ο θυρωρός της εστίας υποχρεούται να το διαλύσει. Οι τοίχοι στις εστίες είναι κάπως χάρτινοι (ελλέιψει σεισμικής δραστηριότητας οι μηχανικοί κάνουν οικονομία στα υλικά), αλλά με σωστή συννενόηση όλα λύνονται. Επίσης, κατά τη διάρκεια της εξεταστικής, οι κανόνες ησυχίας εφαρμόζονται σχολαστικότατα - και αυτό βοηθάει αρκετά στο διάβασμα. Επίσης υπάρχει (συνήθως) και ένας κοινός χώρος σε κάθε εστία, ένα μπαρ (στο Reading ονομαζόταν Junior Common Room) που είναι μία χαρά για ποτάκι μεσοβδόμαδα ή για να δεις μπάλα με την παρέα σου.
Θα μπεις στο site του πανεπιστημίου, εκεί που λέει Accomodation > Halls of residence (εστίες). Εκεί έχει φωτογραφίες από τις εστίες και ό,τι πληροφορίες χρειάζεσαι.
Οι εστίες γενικά είναι τριών ειδών:
Ένα καλό που κάνουν τα βρετανικά πανεπιστήμια είναι ότι βάζουν ομοειδείς ομάδες φοιτητών να διαμένουν μαζί. Έτσι, δεν πρόκειται να βάλουν πρωτοετείς μαζί με μεταπτυχιακούς - διότι τα 19χρονα θα κάνουν φασαρία και θα ενοχλούν τους πιο "ώριμους" μεταπτυχιακούς. Επίσης, οι μεταπτυχιακοί παίρνουν καλύτερα δωμάτια.
Στην αίτηση για το accomodation που θα σού στείλουν θα σου ζητάει να δηλώσεις κάποιες εστίες σε σειρά προτίμησης - αυτή η σειρά όμως δεν είναι δεσμευτική για το πανεπιστήμιο. Σε γενικές γραμμές, το πανεπιστήμιο θα σε βάλει εκεί που ζητάς, αλλά υπάρχει κάποια πιθανότητα να μην τους βγαίνουν τα δωμάτια.
Κλασικό, κλασικότατο πρόβλημα τις πρώτες ημέρες του ακαδημαϊκού έτους - ιδιαίτερα όταν δούλευα στην υποδοχή των νέων διεθνών φοιτητών στο πανεπιστήμιο - ήταν οι Ελληνίδες κόρες με τις μανάδες που έρχονταν να διαμαρτυρηθούν για το ότι τοποθετήθηκαν σε εστία χωρίς ιδιωτικό μπάνιο (private ή en-suite facilities) στο δωμάτιο (τους έβαλαν σε εστία τύπου 2 δηλαδή, αντί για τύπου 3, βλ. παραπάνω). Χαλαρώστε! Τα πράγματα δεν είναι τραγικά! Για να πω την αλήθεια δηλαδή, δεν είναι καν άσχημα. Οι τουαλέτες και τα μπάνια είναι πεντακάθαρα και γενικά αρκετά πιο ευρύχωρα. Πρόβλημα καθαριότητας δεν προέκυψε ποτέ, γιατί οι καθαρίστριες καθαρίζουν κάθε μέρα. Για να μην αναφέρω και το προφανές, ότι τα δωμάτια χωρίς private facilities κοστίζουν τα 2/3 της τιμής. Στο Accomodation office και στα γραφεία των εστιών, οι Έλληνες έχουμε τη φήμη ότι είμαστε ιδιαίτερα γκρινιάρηδες και μάς βλέπουν με αρκετά κακό μάτι.
Ένας ακόμη διαχωρισμός των εστιών είναι μεταξύ αυτών που διαθέτουν εστιατόριο (fully catered) και αυτών που πρέπει να μαγειρεύεις μόνος σου στην κουζίνα (self catered). Οι fully catered έχουν συνήθως μικρά κουζινάκια που είναι δύσκολο να μαγειρεύεις κάθε ημέρα. Οι self catered έχουν κανονικού μεγέθους κουζίνες με κοινόχρηστους χώρους και ένα ή δύο ψυγεία, τα οποία τα μοιράζεσαι. Αν δεν είσαι ιδιαίτερα picky με το φαγητό και σου δίνεται η δυνατότητα, επέλεξε fully catered. Είναι μεγάλη ευκολία και το φαγητό είναι αρκετά καλύτερο απ'ότι έχεις συνηθήσει στη λέσχη του πανεπιστημίου. Υπάρχουν φυσικά και εστιατόρια στη Students' Union, αλλά το εστιατόριο της εστίας είναι δίπλα σου και είναι το κυριότερο meeting place με τους φίλους σου μέσα στην εστία. Οι Έλληνες καθόμασταν παραδοσιακά με τις ώρες - αφού τελειώναμε με το φαγητό παίρναμε και καφέ. Και μετά καθόμασταν και έξω για τσιγάρο. Συνήθως οι fully catered εστίες δεν έχουν en-suite facilities και το φαγητό κοστίζει περίπου όσο η πολυτέλεια της τουαλέτας.
Και κάτι ακόμα, για τις κοπέλες, υπάρχει συνήθως η επιλογή για single sex corridor - να τοποθετηθείτε δηλαδή σε διάδρομο όπου όλοι ένοικοι θα είναι κοπέλες. Αν δεν έχετε σοβαρό λόγο να επιλέξετε κάτι τέτοιο, μην το κάνετε. Οι γειτόνισσές σας θα είναι hardcore μουσουλμάνες που, συχνά, διαμαρτύρονται για το οτιδήποτε έχει να κάνει με φασαρία (συμπεριλαμβάνοντας και τις ηχηρές περιπτύξεις). Πολλές Ελληνίδες επιλέγουν τους single sex corridors για λόγους καθαριότητας, φασαρίας κτλ. Τα αγόρια είναι πολύ πιο ενδιαφέροντα και συνεργάσιμα απ'ότι φαντάζεστε.
Και μια που είπαμε για καθαριότητα - στις βρετανικές τουαλέτες τα χαρτιά υγείας πετάγονται υποχρεωτικά μέσα στη λεκάνη. Αυτό βοηθάει πολύ στην καθαριότητα όπως μπορείτε να καταλάβετε! Τα προϊόντα γυναικείας υγιεινής (feminine hygiene products) πετάγονται σε ειδικό κάδο.
Και τώρα πλήθος φωτογραφιών!
Εστία πρωτοετών, Colchester
Εστία πρωτοετών, Bradford
Εσωτερικό εστίας πρωτοετών, Bradford
Εστία πρωτοετών, Reading (St. Patrick's Hall, New Court)
Δωμάτιο εστίας πρωτοετών, Reading (St. Patrick's Hall, στο πρώτο μου έτος)
Νέου τύπου εστία, Reading (Student Village)
Νέου τύπου εστία, Reading (Sherfield Hall)
Δωμάτιο νέου τύπου εστίας, Reading (Bulmershe Hall)
Κοινός χώρος και μπαρ, Reading (Sherfield Hall)
Νέου τύπου εστία, Colchester
Δωμάτιο νέου τύπου εστίας, Colchester
Σπίτι παραδοσιακού τύπου εστίας, Reading (Chedworth House, στο μάστερ μου)
Δωμάτιο παραδοσιακού τύπου εστίας, Reading (Chedworth House, στο μάστερ μου)
Κουζινάκι fully catered εστίας
Κουζίνα self catered εστίας
Πλυντήρια εστίας
Παλαιού τύπου εστία, Reading (St. Patrick's Hall, Pearson Court)
Δωμάτιο παλαιού τύπου εστίας, Reading (St. Patrick's Hall, Pearson Court, στο 2ο μου έτος)
Δωμάτιο παλαιού τύπου εστίας, Reading (St. Patrick's Hall, Pearson Court, στο 3ο μου έτος)
Κοινόχρηστη τουαλέτα, Reading (St. Patrick's Hall, Chedworth House, στο μάστερ μου)
Βρετανική πρίζα ρεύματος. Οι ευρωπαϊκές πρίζες θέλουν αντάπτορα.
Τα βρετανικά πανεπιστήμια μεριμνουν για να υπάρχουν αρκετές εστίες για να στεγάσουν το ενα τρίτο ή και παραπάνω των φοιτητών. Προτεραιότητα δίνεται στους πρωτοετείς πτυχιακούς και στους μεταπτυχιακούς και αν περισσέψουν θέσεις δίνονται στους δευτεροετείς και τριτοετείς. Αυτό σημαίνει ότι εσύ ως μεταπτυχιακός φοιτητής έχεις σχεδόν εξασφαλισμένη θέση σε εστία - αρκεί να κάνεις τα χαρτιά σου αρκετά νωρίς, γιατί το πανεπιστήμιο κάνει τα κουμάντα του περί τα τέλη Ιουνίου.
Η ζωή στην εστία είναι υπέροχη: Γίνονται φιλίες μεταξύ των flatmates, πηγαίνεις από δωμάτιο σε δωμάτιο για καφέ στους φίλους ή συμφοιτητές σου με την πυτζάμα και την παντόφλα και, φυσικά, τα καλύτερα πάρτυ γίνονται στις κουζίνες των εστιών. Το θέμα είναι ότι η εστίες σέβονται καταρχήν αυτούς που διαβάζουν - οπότε αν κάποιος ξενέρωτος διαμαρτυρηθεί για τη φασαρία επειδή θέλει να διαβάσει (ανεξαρτήτως ώρας), ο θυρωρός της εστίας υποχρεούται να το διαλύσει. Οι τοίχοι στις εστίες είναι κάπως χάρτινοι (ελλέιψει σεισμικής δραστηριότητας οι μηχανικοί κάνουν οικονομία στα υλικά), αλλά με σωστή συννενόηση όλα λύνονται. Επίσης, κατά τη διάρκεια της εξεταστικής, οι κανόνες ησυχίας εφαρμόζονται σχολαστικότατα - και αυτό βοηθάει αρκετά στο διάβασμα. Επίσης υπάρχει (συνήθως) και ένας κοινός χώρος σε κάθε εστία, ένα μπαρ (στο Reading ονομαζόταν Junior Common Room) που είναι μία χαρά για ποτάκι μεσοβδόμαδα ή για να δεις μπάλα με την παρέα σου.
Θα μπεις στο site του πανεπιστημίου, εκεί που λέει Accomodation > Halls of residence (εστίες). Εκεί έχει φωτογραφίες από τις εστίες και ό,τι πληροφορίες χρειάζεσαι.
Οι εστίες γενικά είναι τριών ειδών:
- Εστίες-πολυκατοικίες με μακρείς διαδρόμους και δωμάτια εκατέρωθεν και τουαλέτες και μπάνια κοινά για όλον τον όροφο (ή αν τα κτίρια είναι μικρότερα, ανά μπλοκ) - και μία παρόμοια αναλογία στις κοινές κουζίνες. Τα δωμάτια ενδεχομένως να έχουν νιπτήρα. Αυτές οι εστίες είναι συνήθως του 1950-1980, είναι οι φτηνότερες και στοχεύουν στους πρωτοετείς.
- Εστίες παλιές, του 1900-1950 με πολύ γραφικά κτίρια και γενικά ευρύχωρα δωμάτια. Οι τουαλέτες και τα μπάνια είναι κοινά μεν, αλλά μοιράζονται ένα ανά 3-6 φοιτητές, το ίδιο και οι κουζίνες. Τα κτίρια είναι κυρίως μικρά, ενδεχομένως ανεξάρτητα σπιτάκια. Τα σπιτάκια αυτά δε ήταν κυρίως δωμάτια του προσωπικού, είναι ανακαινισμένα και έχουν καλύτερα facilities.
- Εστίες χτισμένες μετά το 1980 - είναι είτε μεγάλες πολυκατοικίες είτε 2-3όροφα σπιτάκια, σαν γειτονιά. Είναι τελείως προκάτ κατασκευή, ψεύτικη, πλαστική - αλλά διαθέτουν το μεγάλο πλεονέκτημα οι περισσότερες να έχουν μπάνιο σε κάθε δωμάτιο! Είναι χωρισμένες σε flats, που έχουν περίπου 10-12 δωμάτια το καθένα και μοιράζονται μόνο μία κοινή κουζίνα. Είναι αυτές που δίνονται καταρχήν στους μεταπτυχιακούς και επιλέγονται κατά κόρον από τους Έλληνες.
Ένα καλό που κάνουν τα βρετανικά πανεπιστήμια είναι ότι βάζουν ομοειδείς ομάδες φοιτητών να διαμένουν μαζί. Έτσι, δεν πρόκειται να βάλουν πρωτοετείς μαζί με μεταπτυχιακούς - διότι τα 19χρονα θα κάνουν φασαρία και θα ενοχλούν τους πιο "ώριμους" μεταπτυχιακούς. Επίσης, οι μεταπτυχιακοί παίρνουν καλύτερα δωμάτια.
Στην αίτηση για το accomodation που θα σού στείλουν θα σου ζητάει να δηλώσεις κάποιες εστίες σε σειρά προτίμησης - αυτή η σειρά όμως δεν είναι δεσμευτική για το πανεπιστήμιο. Σε γενικές γραμμές, το πανεπιστήμιο θα σε βάλει εκεί που ζητάς, αλλά υπάρχει κάποια πιθανότητα να μην τους βγαίνουν τα δωμάτια.
Κλασικό, κλασικότατο πρόβλημα τις πρώτες ημέρες του ακαδημαϊκού έτους - ιδιαίτερα όταν δούλευα στην υποδοχή των νέων διεθνών φοιτητών στο πανεπιστήμιο - ήταν οι Ελληνίδες κόρες με τις μανάδες που έρχονταν να διαμαρτυρηθούν για το ότι τοποθετήθηκαν σε εστία χωρίς ιδιωτικό μπάνιο (private ή en-suite facilities) στο δωμάτιο (τους έβαλαν σε εστία τύπου 2 δηλαδή, αντί για τύπου 3, βλ. παραπάνω). Χαλαρώστε! Τα πράγματα δεν είναι τραγικά! Για να πω την αλήθεια δηλαδή, δεν είναι καν άσχημα. Οι τουαλέτες και τα μπάνια είναι πεντακάθαρα και γενικά αρκετά πιο ευρύχωρα. Πρόβλημα καθαριότητας δεν προέκυψε ποτέ, γιατί οι καθαρίστριες καθαρίζουν κάθε μέρα. Για να μην αναφέρω και το προφανές, ότι τα δωμάτια χωρίς private facilities κοστίζουν τα 2/3 της τιμής. Στο Accomodation office και στα γραφεία των εστιών, οι Έλληνες έχουμε τη φήμη ότι είμαστε ιδιαίτερα γκρινιάρηδες και μάς βλέπουν με αρκετά κακό μάτι.
Ένας ακόμη διαχωρισμός των εστιών είναι μεταξύ αυτών που διαθέτουν εστιατόριο (fully catered) και αυτών που πρέπει να μαγειρεύεις μόνος σου στην κουζίνα (self catered). Οι fully catered έχουν συνήθως μικρά κουζινάκια που είναι δύσκολο να μαγειρεύεις κάθε ημέρα. Οι self catered έχουν κανονικού μεγέθους κουζίνες με κοινόχρηστους χώρους και ένα ή δύο ψυγεία, τα οποία τα μοιράζεσαι. Αν δεν είσαι ιδιαίτερα picky με το φαγητό και σου δίνεται η δυνατότητα, επέλεξε fully catered. Είναι μεγάλη ευκολία και το φαγητό είναι αρκετά καλύτερο απ'ότι έχεις συνηθήσει στη λέσχη του πανεπιστημίου. Υπάρχουν φυσικά και εστιατόρια στη Students' Union, αλλά το εστιατόριο της εστίας είναι δίπλα σου και είναι το κυριότερο meeting place με τους φίλους σου μέσα στην εστία. Οι Έλληνες καθόμασταν παραδοσιακά με τις ώρες - αφού τελειώναμε με το φαγητό παίρναμε και καφέ. Και μετά καθόμασταν και έξω για τσιγάρο. Συνήθως οι fully catered εστίες δεν έχουν en-suite facilities και το φαγητό κοστίζει περίπου όσο η πολυτέλεια της τουαλέτας.
Και κάτι ακόμα, για τις κοπέλες, υπάρχει συνήθως η επιλογή για single sex corridor - να τοποθετηθείτε δηλαδή σε διάδρομο όπου όλοι ένοικοι θα είναι κοπέλες. Αν δεν έχετε σοβαρό λόγο να επιλέξετε κάτι τέτοιο, μην το κάνετε. Οι γειτόνισσές σας θα είναι hardcore μουσουλμάνες που, συχνά, διαμαρτύρονται για το οτιδήποτε έχει να κάνει με φασαρία (συμπεριλαμβάνοντας και τις ηχηρές περιπτύξεις). Πολλές Ελληνίδες επιλέγουν τους single sex corridors για λόγους καθαριότητας, φασαρίας κτλ. Τα αγόρια είναι πολύ πιο ενδιαφέροντα και συνεργάσιμα απ'ότι φαντάζεστε.
Και μια που είπαμε για καθαριότητα - στις βρετανικές τουαλέτες τα χαρτιά υγείας πετάγονται υποχρεωτικά μέσα στη λεκάνη. Αυτό βοηθάει πολύ στην καθαριότητα όπως μπορείτε να καταλάβετε! Τα προϊόντα γυναικείας υγιεινής (feminine hygiene products) πετάγονται σε ειδικό κάδο.
Και τώρα πλήθος φωτογραφιών!
Εστία πρωτοετών, Colchester
Εστία πρωτοετών, Bradford
Εσωτερικό εστίας πρωτοετών, Bradford
Εστία πρωτοετών, Reading (St. Patrick's Hall, New Court)
Δωμάτιο εστίας πρωτοετών, Reading (St. Patrick's Hall, στο πρώτο μου έτος)
Νέου τύπου εστία, Reading (Student Village)
Νέου τύπου εστία, Reading (Sherfield Hall)
Δωμάτιο νέου τύπου εστίας, Reading (Bulmershe Hall)
Κοινός χώρος και μπαρ, Reading (Sherfield Hall)
Νέου τύπου εστία, Colchester
Δωμάτιο νέου τύπου εστίας, Colchester
Σπίτι παραδοσιακού τύπου εστίας, Reading (Chedworth House, στο μάστερ μου)
Δωμάτιο παραδοσιακού τύπου εστίας, Reading (Chedworth House, στο μάστερ μου)
Κουζινάκι fully catered εστίας
Κουζίνα self catered εστίας
Πλυντήρια εστίας
Παλαιού τύπου εστία, Reading (St. Patrick's Hall, Pearson Court)
Δωμάτιο παλαιού τύπου εστίας, Reading (St. Patrick's Hall, Pearson Court, στο 2ο μου έτος)
Δωμάτιο παλαιού τύπου εστίας, Reading (St. Patrick's Hall, Pearson Court, στο 3ο μου έτος)
Κοινόχρηστη τουαλέτα, Reading (St. Patrick's Hall, Chedworth House, στο μάστερ μου)
Βρετανική πρίζα ρεύματος. Οι ευρωπαϊκές πρίζες θέλουν αντάπτορα.Το αποφάσισα! Τι κάνω τώρα;
Το αποφάσισες λοιπόν ότι η Αγγλία (ας τη λέμε Βρετανία - είναι πιο politically correct) σου κάνει για να κάνεις το μεταπτυχιακό σου! Τι κάνεις τώρα - πώς επιλέγεις και ποια είναι η διαδικασία;
Γενικά, μην καθυστερείς και πολύ. Αν και δεν υπάρχουν συγκεκριμένα deadlines, το να έχεις στείλει τις αιτήσεις σου μέχρι το Μάρτιο (για το επόμενο ακαδημαϊκό έτος) είναι καλή πρακτική.
Γενικά, μην καθυστερείς και πολύ. Αν και δεν υπάρχουν συγκεκριμένα deadlines, το να έχεις στείλει τις αιτήσεις σου μέχρι το Μάρτιο (για το επόμενο ακαδημαϊκό έτος) είναι καλή πρακτική.
Καταρχήν αποφασίζεις τι θέλεις να σπουδάσεις. Το μεταπτυχιακό είναι ένα πτυχίο εξειδίκευσης, έτσι δεν έχει νόημα να έχεις σπουδάσει πχ. ΤΕΙ Τεχνολογίας Τροφίμων και να κάνεις MSc in Food Technology! Ετσι, πρακτικά, θα κάνεις μία περίληψη στα Αγγλικά των όσων γνωρίζεις ήδη. Υπάρχουν πάρα πολλά μεταπτυχιακά σε εξειδικεύσεις που δε φαντάζεσαι.
Το επίσημο ψαχτήρι για τα μεταπτυχιακά είναι το http://www.prospects.ac.uk και η σελίδα με την Αναζήτηση είναι αυτή - για να μην ψάχνεις. Βάζεις κλάδο σπουδών και παίρνεις χαρτί και στυλό και σημειώνεις τι σε ενδιαφέρει. Τα μονοετή μάστερ ονομάζονται MSc ή MA (Master of Science / Art) και τα διετή MPhil (Master of Philosophy). Τα περισσότερα είναι μάστερ με διδασκαλία (taught masters), αλλά υπάρχουν και τα μάστερ έρευνας (master by research). Σε γενικές γραμμές, μπορείς να σπουδάσεις κάτι που δεν είναι της ίδιας "σχολής" - πχ. οι Φυσικοί μπορούν να κάνουν ένα μάστερ στις τηλεπικοινωνίες, το οποίο μπορεί να διδάσκεται από το τμήμα Πληροφορικής. Τα entry requirements ορίζονται από το ίδιο το τμήμα.
Τα μονοετή μάστερ είναι είτε 9μηνα είτε 12μηνα. Στα 12μηνα μάστερ, μετά την εξεταστική πρέπει να κάτσεις όλο το καλοκαίρι στο πανεπιστήμιο για να προετοιμάσεις και να γράψεις την πτυχιακή σου. Πολλοί ρωτάνε αν μπορούν να φύγουν τον Ιούνιο στην Ελλάδα και να τη γράψουν εκεί. Όχι, δεν μπορείς! Μπορείς ενδεχομένως να κανονίσεις με τον καθηγητή σου να φύγεις για κανένα μήνα ή, όπως εγώ, να κάτσεις και να την τελειώσεις μέχρι τον 15Αύγουστο. Ο λόγος που δεν μπορείς είναι ότι χρειάζεσαι τα εργαστήρια, τη βιβλιοθήκη και την καθημερινή επαφή με τον επιβλέποντά σου. Στα οικονομικοστραφή μάστερ δίνεται ενδεχομένως η δυνατότητα να επιλέξεις αντί για πτυχιακή να πάρεις 2 επιπλέον μαθήματα. Αν σου δίνεται η δυνατότητα, μην κάτσεις το καλοκαίρι στο πανεπιστήμιο. Είναι μία άσχημη εμπειρία. Το πανεπιστήμιο αδειάζει τελείως από κόσμο και δεν υπάρχει ούτε ζέστη ούτε θάλασσα. Δεν υπάρχει καθόλου το καλοκαίρι όπως το εννοούμε στην Ελλάδα.
Ρώτα τους καθηγητές σου για τη γνώμη τους όσον αφορά τα πτυχία που επέλεξες και τα ακαδημαϊκά ιδρύματα και για το πώς κινείται η αγορά όσον αφορά την εξειδίκευση. Θα σου φύγουν αρκετά χρήματα μέσα σε ένα χρόνο - ας μη φανούν άχρηστα. Ένας άλλος καλός μπούσουλας για να δεις το πόσο καλά είναι τα πανεπιστήμια που επέλεξες είναι το The Times Good University Guide. Γενικά, τα πανεπιστήμια στην πάνω τριαντάδα-σαραντάδα είναι καλά.
Ένας εξίσου σημαντικός παράγοντας για το πού θα σπουδάσεις είναι η ίδια η πόλη καθώς και η πανεπιστημιούπολη (campus). Όπως και στην Ελλάδα, υπάρχουν πόλεις που κατά τα άλλα είναι νεκρές και αντλούν ζωή από τους φοιτητές (πχ. Colchester, Aberystwyth) και πόλεις που είναι ζωντανές από μόνες τους, συνήθως οι μεγαλύτερες (πχ. Γλασκώβη, Λίβερπουλ). Και, φυσικά, υπάρχουν και οι πόλεις στο ενδιάμεσο (πχ. Reading, Leeds). Μην ξεχνάς ότι όσο πιο βόρεια, τόσο πιο φτηνά (βλ. και παρακάτω), αλλά και πιο ακριβά τα αεροπορικά, πιο δύσκολες οι αεροπορικές συνδέσεις και πιο άσχημος ο καιρός.
Σε γενικές γραμμές, θα περνάς αρκετό μέρος της ζωής σου μέσα στο campus. Καταρχήν γιατί θα έχεις πολλές υποχρεωτικές παρακολουθήσεις, αλλά και γιατί οι εστίες βρίσκονται συχνά μέσα ή πολύ κοντά στο campus. Επίσης, η Φοιτητική Λέσχη (Students' Union) προσφέρει συνήθως μία πολύ καλή ποικιλία διασκέδασης για το βράδυ. Φυσικά, είναι στο συμφέρον σου να ξεκουνιέσαι και λίγο από το campus και να βλέπεις λίγη βρετανική καθημερινότητα στους δρόμους, στις pub και στα μαγαζιά έξω.
ΕΝΘΕΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ
Μην ξεγελιέσαι! Πάρα πολλοί Έλληνες μεταπτυχιακοί που γνώρισα έπεφταν στη λούμπα "εστία-πανεπιστήμιο-εστία" για εβδομάδες! Γενικά υπάρχει μία διάθεση "ήρθα εδώ για να σπουδάσω και δε με νοιάζει τίποτε άλλο - άντε να βγει το παλιομάστερ να γυρίσω στην Ελλαδάρα". Παράξενο όταν το σκέφτεσαι τώρα πριν ξεκινήσεις - που έχεις την περιέργεια να γνωρίσεις μια νέα χώρα ζώντας την - αλλά, δυστυχώς, η αυθόρμητη τάση είναι αυτή της μιζέριας! Θα πρέπει να προσπαθήσεις να ξεφύγεις! Μάθε, ψάξε, ζήσε την πόλη στην οποία θα σπουδάσεις!
Τέλος, ένα ακόμα κριτήριο που θα πρέπει να λάβεις υπόψιν είναι το κόστος ζωής. Σε γενικές γραμμές, όσο πιο βόρεια, τόσο πιο φτηνά. Το Λονδίνο είναι πανάκριβο, οι πόλεις-δορυφόροι του Λονδίνου (σε ακτίνα 100-150 km) είναι γιάπικες και κάπως "τσιμπημένες", τα Midlands (Leeds, Birmingham, Bradford, Manchester κτλ.) είναι εργατικές περιοχές με αρκετούς μετανάστες, η Σκωτία είναι γνωστή φτωχομάνα (για τα βρετανικά δεδομένα).
Αφού έκανες ένα ξεκαρτάρισμα στα courses, μπες στα sites των πανεπιστημίων και των τμημάτων και ξεκοκάλισέ τα για ό,τι πληροφορία μπορεί να σε βοηθήσει. Κάπου πρέπει να υπάρχει κάτι του στυλ "Request a prospectus / application form". Πατάς εκεί και ζητάς να σου στείλουν σπίτι ένα προσπέκτους και τις αιτήσεις. Και περιμένεις.
Γνώμη μου, κάνεις αιτήσεις σε καναδυό πανεπιστήμια που πραγματικά είναι αυτό που ζητάς, καναδυο που είναι περίπου αυτό που ζητάς και, για λόγους ασφαλείας ως προς το να σε δεχτούν ή όχι, βάζεις και ένα πανεπιστήμιο που, εχμ, δεν είναι και τόσο καλό (δηλαδή δέχεται τον οποιονδήποτε). Πάνω από 10 αιτήσεις είναι πλεονασμός!
Μετά από μερικές ημέρες θα αρχίσουν να έρχονται τα προσπέκτους σπίτι σου. Μελέτησέ τα και ξεκίνα να συμπληρώνεις τις αιτήσεις. Ό,τι γράφεις να είναι ει δυνατόν με τους επίσημους τίτλους του ή με την όσο πιο σωστή απόδοσή τους στα Αγγλικά. Σου ζητούν ακαδημαϊκές πληροφορίες καθώς και ενδεχόμενη προϋπηρεσία, όλα χωρίς δικαιολογητικά σε αυτό το σημείο. Επίσης θα σου ζητήσουν να τους πεις πού θα βρεις τα λεφτά για να σπουδάσεις (από τους γονείς σου μάλλον). Συνήθως έχουν και μία βλακεία που λέει να γράψεις ένα personal statement (προσωπική δήλωση) λέγοντας γιατί θέλεις να σπουδάσεις εκεί. Γράψε κάτι τετριμμένο πχ. πάντα ήθελα να σπουδάσω στο πασίγνωστο πανεπιστήμιό σας διότι πολλά επιστημονικά περιοδικά έχουν άρθρα καθηγητών σας ή γιατί προσβλέπεις σε ένα λαμπρό μέλλον στον τομέα σου που είσαι σίγουρος ότι μόνο ένα πανεπιστήμιο του κύρους του θα μπορέσει να του εξασφαλίσει κτλ. Ποτέ δεν κατάλαβα τη σημασία του personal statement. Επίσης θα πρέπει να επισυνάψεις και δύο συστατικές επιστολές από καθηγητές/εργοδότες σου. Χτύπα καμία πόρτα, αγόρασε και ένα κιλό πάστες και κάνε τη γύρα σου.
Μερικές διευκρινήσεις για τις αιτήσεις:
H conditional offer συνήθως λέει:
Στο επόμενο post θα πούμε για την επιλογή της εστίας (γιατί θα μείνεις στην εστία, δεν είσαι τρελός να μπλέκεις με μεσίτες) και για το κόστος των σπουδών σου.
(Η φωτογραφία από τα μαγαζάκια της Christchurch Road στο Reading)
Τα μονοετή μάστερ είναι είτε 9μηνα είτε 12μηνα. Στα 12μηνα μάστερ, μετά την εξεταστική πρέπει να κάτσεις όλο το καλοκαίρι στο πανεπιστήμιο για να προετοιμάσεις και να γράψεις την πτυχιακή σου. Πολλοί ρωτάνε αν μπορούν να φύγουν τον Ιούνιο στην Ελλάδα και να τη γράψουν εκεί. Όχι, δεν μπορείς! Μπορείς ενδεχομένως να κανονίσεις με τον καθηγητή σου να φύγεις για κανένα μήνα ή, όπως εγώ, να κάτσεις και να την τελειώσεις μέχρι τον 15Αύγουστο. Ο λόγος που δεν μπορείς είναι ότι χρειάζεσαι τα εργαστήρια, τη βιβλιοθήκη και την καθημερινή επαφή με τον επιβλέποντά σου. Στα οικονομικοστραφή μάστερ δίνεται ενδεχομένως η δυνατότητα να επιλέξεις αντί για πτυχιακή να πάρεις 2 επιπλέον μαθήματα. Αν σου δίνεται η δυνατότητα, μην κάτσεις το καλοκαίρι στο πανεπιστήμιο. Είναι μία άσχημη εμπειρία. Το πανεπιστήμιο αδειάζει τελείως από κόσμο και δεν υπάρχει ούτε ζέστη ούτε θάλασσα. Δεν υπάρχει καθόλου το καλοκαίρι όπως το εννοούμε στην Ελλάδα.
Ρώτα τους καθηγητές σου για τη γνώμη τους όσον αφορά τα πτυχία που επέλεξες και τα ακαδημαϊκά ιδρύματα και για το πώς κινείται η αγορά όσον αφορά την εξειδίκευση. Θα σου φύγουν αρκετά χρήματα μέσα σε ένα χρόνο - ας μη φανούν άχρηστα. Ένας άλλος καλός μπούσουλας για να δεις το πόσο καλά είναι τα πανεπιστήμια που επέλεξες είναι το The Times Good University Guide. Γενικά, τα πανεπιστήμια στην πάνω τριαντάδα-σαραντάδα είναι καλά.
Ένας εξίσου σημαντικός παράγοντας για το πού θα σπουδάσεις είναι η ίδια η πόλη καθώς και η πανεπιστημιούπολη (campus). Όπως και στην Ελλάδα, υπάρχουν πόλεις που κατά τα άλλα είναι νεκρές και αντλούν ζωή από τους φοιτητές (πχ. Colchester, Aberystwyth) και πόλεις που είναι ζωντανές από μόνες τους, συνήθως οι μεγαλύτερες (πχ. Γλασκώβη, Λίβερπουλ). Και, φυσικά, υπάρχουν και οι πόλεις στο ενδιάμεσο (πχ. Reading, Leeds). Μην ξεχνάς ότι όσο πιο βόρεια, τόσο πιο φτηνά (βλ. και παρακάτω), αλλά και πιο ακριβά τα αεροπορικά, πιο δύσκολες οι αεροπορικές συνδέσεις και πιο άσχημος ο καιρός.
Σε γενικές γραμμές, θα περνάς αρκετό μέρος της ζωής σου μέσα στο campus. Καταρχήν γιατί θα έχεις πολλές υποχρεωτικές παρακολουθήσεις, αλλά και γιατί οι εστίες βρίσκονται συχνά μέσα ή πολύ κοντά στο campus. Επίσης, η Φοιτητική Λέσχη (Students' Union) προσφέρει συνήθως μία πολύ καλή ποικιλία διασκέδασης για το βράδυ. Φυσικά, είναι στο συμφέρον σου να ξεκουνιέσαι και λίγο από το campus και να βλέπεις λίγη βρετανική καθημερινότητα στους δρόμους, στις pub και στα μαγαζιά έξω.
ΕΝΘΕΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ
Μην ξεγελιέσαι! Πάρα πολλοί Έλληνες μεταπτυχιακοί που γνώρισα έπεφταν στη λούμπα "εστία-πανεπιστήμιο-εστία" για εβδομάδες! Γενικά υπάρχει μία διάθεση "ήρθα εδώ για να σπουδάσω και δε με νοιάζει τίποτε άλλο - άντε να βγει το παλιομάστερ να γυρίσω στην Ελλαδάρα". Παράξενο όταν το σκέφτεσαι τώρα πριν ξεκινήσεις - που έχεις την περιέργεια να γνωρίσεις μια νέα χώρα ζώντας την - αλλά, δυστυχώς, η αυθόρμητη τάση είναι αυτή της μιζέριας! Θα πρέπει να προσπαθήσεις να ξεφύγεις! Μάθε, ψάξε, ζήσε την πόλη στην οποία θα σπουδάσεις!
Τέλος, ένα ακόμα κριτήριο που θα πρέπει να λάβεις υπόψιν είναι το κόστος ζωής. Σε γενικές γραμμές, όσο πιο βόρεια, τόσο πιο φτηνά. Το Λονδίνο είναι πανάκριβο, οι πόλεις-δορυφόροι του Λονδίνου (σε ακτίνα 100-150 km) είναι γιάπικες και κάπως "τσιμπημένες", τα Midlands (Leeds, Birmingham, Bradford, Manchester κτλ.) είναι εργατικές περιοχές με αρκετούς μετανάστες, η Σκωτία είναι γνωστή φτωχομάνα (για τα βρετανικά δεδομένα).
Αφού έκανες ένα ξεκαρτάρισμα στα courses, μπες στα sites των πανεπιστημίων και των τμημάτων και ξεκοκάλισέ τα για ό,τι πληροφορία μπορεί να σε βοηθήσει. Κάπου πρέπει να υπάρχει κάτι του στυλ "Request a prospectus / application form". Πατάς εκεί και ζητάς να σου στείλουν σπίτι ένα προσπέκτους και τις αιτήσεις. Και περιμένεις.
Γνώμη μου, κάνεις αιτήσεις σε καναδυό πανεπιστήμια που πραγματικά είναι αυτό που ζητάς, καναδυο που είναι περίπου αυτό που ζητάς και, για λόγους ασφαλείας ως προς το να σε δεχτούν ή όχι, βάζεις και ένα πανεπιστήμιο που, εχμ, δεν είναι και τόσο καλό (δηλαδή δέχεται τον οποιονδήποτε). Πάνω από 10 αιτήσεις είναι πλεονασμός!
Μετά από μερικές ημέρες θα αρχίσουν να έρχονται τα προσπέκτους σπίτι σου. Μελέτησέ τα και ξεκίνα να συμπληρώνεις τις αιτήσεις. Ό,τι γράφεις να είναι ει δυνατόν με τους επίσημους τίτλους του ή με την όσο πιο σωστή απόδοσή τους στα Αγγλικά. Σου ζητούν ακαδημαϊκές πληροφορίες καθώς και ενδεχόμενη προϋπηρεσία, όλα χωρίς δικαιολογητικά σε αυτό το σημείο. Επίσης θα σου ζητήσουν να τους πεις πού θα βρεις τα λεφτά για να σπουδάσεις (από τους γονείς σου μάλλον). Συνήθως έχουν και μία βλακεία που λέει να γράψεις ένα personal statement (προσωπική δήλωση) λέγοντας γιατί θέλεις να σπουδάσεις εκεί. Γράψε κάτι τετριμμένο πχ. πάντα ήθελα να σπουδάσω στο πασίγνωστο πανεπιστήμιό σας διότι πολλά επιστημονικά περιοδικά έχουν άρθρα καθηγητών σας ή γιατί προσβλέπεις σε ένα λαμπρό μέλλον στον τομέα σου που είσαι σίγουρος ότι μόνο ένα πανεπιστήμιο του κύρους του θα μπορέσει να του εξασφαλίσει κτλ. Ποτέ δεν κατάλαβα τη σημασία του personal statement. Επίσης θα πρέπει να επισυνάψεις και δύο συστατικές επιστολές από καθηγητές/εργοδότες σου. Χτύπα καμία πόρτα, αγόρασε και ένα κιλό πάστες και κάνε τη γύρα σου.
Μερικές διευκρινήσεις για τις αιτήσεις:
- Ναι, μπορείς να κάνεις μεταπτυχιακό με πτυχίο ΤΕΙ (όπως και στην Ελλάδα).
- Ναι, μπορείς να κάνεις αίτηση ακόμα και αν δεν έχεις πάρει το πτυχίο σου.
- Ναι, μπορείς να κάνεις αίτηση ακόμα και αν δεν έχεις πάρει Proficiency.
H conditional offer συνήθως λέει:
- Εφόσον δεν έχεις πάρει το πτυχίο σου, όπως μας λες, θέλουμε να το πάρεις με τουλάχιστον "τόσο" βαθμό για να σε δεχτούμε. Συνέχισε με την αίτησή σου κανονικά και θέλουμε τον Οκτώβριο που θα έρθεις να μας φέρεις το πτυχίο. Για τα ΤΕΙ ο βαθμός αυτός είναι γενικά υψηλότερος από ότι στα πανεπιστήμια. Μπορεί να μη ζητάει βαθμό, αλλά χαρακτηρισμό. Lower second class είναι το "καλώς" και Upper second class το "λίαν καλώς".
- Δεν μας αρκούν τα Αγγλικά που μας λες ότι γνωρίζεις (πχ. πήρες Proficiency πριν 10 χρόνια ή έχεις μόνο Lower). Θέλουμε να δώσεις IELTS ή TOEFL (στο Βρετανικό Συμβούλιο) και να πάρεις πάνω από "τόσο" (γενικά στα θεωρητικά πτυχία θέλουν υψηλότερους βαθμούς). Μην ανησυχείς! Εφόσον ασχολείσαι με τη γλώσσα δε θα τα βρεις σκούρα. Οι εξετάσεις είναι κάθε 3 εβδομάδες, διαρκούν κανένα 2ωρο και είναι επιπέδου Lower. Γενικά, δεν έχουν τρελές απαιτήσεις από τη γλώσσα. Θα μάθεις κολύμπι βουτώντας στα βαθιά...
Στο επόμενο post θα πούμε για την επιλογή της εστίας (γιατί θα μείνεις στην εστία, δεν είσαι τρελός να μπλέκεις με μεσίτες) και για το κόστος των σπουδών σου.
(Η φωτογραφία από τα μαγαζάκια της Christchurch Road στο Reading)
Να πάω για προπτυχιακό;
Αγαπητέ μαθητή του λυκείου που σκέφτεσαι να πας στην Αγγλία...
Μην το κάνεις!
Στην Αγγλία, δυστυχώς, το προπτυχιακό μοιάζει με σχολείο. Υποχρεωτικές παρακολουθήσεις στα πάντα, tutorials (φροντιστηριακά μαθήματα), εργασίες και ψαξίματα στη βιβλιοθήκη... Γενικά δε σε αφήνουν σε ησυχία.
Αλλά, ας κάνω το χρέος μου να κάνω μία μικρή ενημέρωση γι'αυτούς που θέλουν να ξενιτευτούν από τα 18 τους, όπως έκανα εγώ.
Σε γενικές γραμμές υπάρχουν οι εξής μεγάλες διαφορές με το ελληνικό πανεπιστήμιο:
Μην υποεκτιμάς την κοινωνική διάσταση του πανεπιστημίου! Οι ανέμελοι καφέδες στον ήλιο, τα ξεφαντώματα στα ρεμπετάδικα και τα ξενύχτια τις απόκριες είναι μία πραγματικότητα που δε θα βρεις πάνω και που θα την έχεις απωθημένο για χρόνια. Γενικά, ο φόρτος εργασίας, το πολύ μικρό και άπειρο της ηλικίας των 18-21, καθώς και η δυσκολία αφομοίωσης στη βρετανική πραγματικότητα δε δημιουργούν τις ιδανικές συνθήκες για να περάσεις τόσο καλά όσο οφείλεις στα φοιτητικά σου χρόνια. Γιατί να ζοριστείς; Γιατί να μην περάσεις καλά; Γιατί να ζηλεύεις τους φίλους σου στην Ελλάδα; Κάποια πράγματα πρέπει να τα κάνεις όταν πρέπει.
Το βρετανικό πτυχίο σου παρέχει τα εξής πλεονεκτήματα:
α) Πτυχίο και μάστερ σε χρόνο λιγότερο απ'οτι θα κάνεις στην Ελλάδα μόνο για το πτυχίο.
β) Μεγαλύτερη αναγνώριση στην έρευνα στην αγορά εργασίας του εξωτερικού.
γ) Πολύ καλύτερες ευκαιρίες για έρευνα.
δ) Πολύ καλύτερες ευκαιρίες για να ξεκινήσεις καριέρα (η ανεργία στους νέους επιστήμονες στη Βρετανία είναι πολύ μικρή - οι ίδιες οι εταιρίες έρχονται στο πανεπιστήμιο και κάνουν συνεντεύξεις!)
Επειδή όμως το 95% των Ελλήνων φοιτητών που μεταναστεύουν, σκοπεύουν να γυρίσουν στην Ελλάδα, δεν πιστεύω ότι τα πλεονεκτήματα είναι ιδιαίτερα. Πίστεψέ με, τα 4 χρόνια εκεί πάνω είναι εξαιρετικά ψυχοφθόρα. Αλλά αυτό θα το συζητήσουμε σε κάποιο άλλο post.
Κράτα τα λεφτά σου για το μάστερ - θα περάσεις καλά, έχοντας ξεδώσει όταν πρέπει. Το πραγματικό πλεονέκτημα της Αγγλίας είναι ότι θα πάρεις ένα πτυχίο και ένα μάστερ ακριβώς στα 4 χρόνια. Εγώ τέλειωσα πτυχίο στα 21, μάστερ στα 22 και στρατό στα 23. Τι κατάλαβα; Εννοώ ότι +2 χρόνια τα έχεις περιθώριο, εφόσον δε συντρέχει κάποιος επαγγελματικός ή οικονομικός λόγος.
(Η φωτογραφία από το Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου του Reading)
Μην το κάνεις!
Προσπάθησε να μπεις στο ελληνικό πανεπιστήμιο για το πτυχίο σου, και μάλιστα σε μία ενδιαφέρουσα πόλη, να περάσεις καλά!
Στην Αγγλία, δυστυχώς, το προπτυχιακό μοιάζει με σχολείο. Υποχρεωτικές παρακολουθήσεις στα πάντα, tutorials (φροντιστηριακά μαθήματα), εργασίες και ψαξίματα στη βιβλιοθήκη... Γενικά δε σε αφήνουν σε ησυχία.
Αλλά, ας κάνω το χρέος μου να κάνω μία μικρή ενημέρωση γι'αυτούς που θέλουν να ξενιτευτούν από τα 18 τους, όπως έκανα εγώ.
Σε γενικές γραμμές υπάρχουν οι εξής μεγάλες διαφορές με το ελληνικό πανεπιστήμιο:
- Τα μαθήματα δε μετράνε όλα ισοδύναμα. Το πρώτο έτος δε μετράει στη βαθμολογία, απλά πρέπει να το περάσεις. Το δεύτερο έτος μετράει 20-30%, αλλά καλύπτει το 60% της θεωρητικής ύλης (ξεσκίζεσαι στο διάβασμα). Το τρίτο έτος μετράει 70-80% της τελικής βαθμολογίας (!), αλλά έχει σχετικά λίγη δουλειά. Δε σε παίρνει όμως το να χαλαρώσεις.
- Σε κάθε μάθημα υπάρχει ένα 20% του βαθμού που βγαίνει από το continuous assessment. Το continuous assessment είναι είτε τεστ προόδου, είτε εργασία - ανάλογα με το μάθημα. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορείς να χαλαρώσεις κατά τη διάρκεια του τριμήνου, απλά περιμένοντας την εξεταστική για να διαβάσεις. Θα αναγκαστείς να ασχοληθείς με το διάβασμα και μεσοτρίμηνα.Το κάθε έτος αποτελείται από τρία έτη των τριών τριμήνων των 10 εβδομάδων, όχι τέσσερα έτη των δύο εξαμήνων των 14 εβδομάδων. Πρακτικά, βγάζεις δουλειά 4 ετών σε 3 έτη. Οι διακοπές είναι ένας μήνας τα Χριστούγεννα και 15-30 ημέρες το Πάσχα. Η εξεταστική είναι σύντομη, μπαμ-μπαμ και είναι μία φορά το χρόνο, προς το Μάιο (στο Reading είναι τον Απρίλιο). Αυτό σημαίνει ότι το μήνα πριν την εξεταστική ρίχνεις ευλαβικό διάβασμα σε ρυθμούς πανελληνίων.
- Το σημαντικότερο: Ακόμα και στα τελείως θεωρητικά μαθήματα, δεν έχεις βιβλία! Με την έννοια ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μπει ο καθηγητής και να πει ότι στις εξετάσεις θα εξεταστεί το βιβλίο του από τις σελίδες 10 ως 180. Θα συστήσει κάποια βιβλία που καλύπτουν την ύλη του (recommended reading), αλλά είναι δική σου δουλειά να τρέξεις στη βιβλιοθήκη και να βρεις από τις σημειώσεις σου τι σου κάνει. Γενικά δουλεύεις πολύ στη βιβλιοθήκη, και γι'αυτό οι βιβλιοθήκες είναι άρτια οργανωμένες και πολύ μεγάλες. Τα βιβλία που θεωρείς ότι σου είναι πολύ χρήσιμα (πχ. η Οργανική Χημεία του Solomons, που σου καλύπτει άνετα την Οργανική Ι, ΙΙ και ΙΙΙ), τα αγοράζεις. Ναι, πληρώνεις. Το μειονέκτημα αυτού του συστήματος είναι ότι, εχμ, κοστίζει και σε χρόνο και σε χρήμα, αλλά το πλεονέκτημα είναι ότι δεν είσαι αναγκασμένος να διαβάζεις από τη βλακεία που έχει γράψει ο καθηγητής - χρησιμοποιείς τα καλύτερα βιβλία που υπάρχουν στην παγκόσμια πανεπιστημιακή βιβλιογραφία. Δες το μέγεθος της κεντρικής βιβλιοθήκης του Reading στο προηγούμενο post για να καταλάβεις πόσο σημασία δίνουν.
- Οι βαθμοί μπαίνουν λίγο παράξενα... Η βάση δεν είναι το 5, αλλά το 3.5 - πρέπει όμως να περάσεις τα μαθήματα του έτους με μέσο όρο τουλάχιστον 5. Σε περίπτωση που σε κάποιο μάθημα γράψεις κάτω από τη βάση, το ξαναδίνεις το Σεπτέμβριο, αλλά όσο καλά και να γράψεις, δε θα πάρεις πάνω από 4 (για να αποθαρρύνονται οι ξύπνιοι που θα σκεφτούν να κοπούν επίτηδες για να γράψουν καλύτερα το Σεπτέμβριο). Αν κοπείς και το Σεπτέμβριο, σε σουτάρουν από το πανεπιστήμιο, απλά. Ρήτρες και κολλητηλήκια με καθηγητές δεν παίζουν. Οι καθηγητές και τα γραπτά ελέγχονται και από εξωτερικό εξεταστή. Θεωρητικά, μπορείς να πάρεις και πτυχίο με 3.5, αλλά θα σου είναι άχρηστο. Επίσης, το "Άριστα" είναι από το 7 και πάνω. Και 7 και πάνω παίρνεις πολύ δυσκολα, σε οτιδήποτε. Γενικά δεν έχεις περιθώριο να μην διαβάσεις. Το πτυχίο ή θα το πάρεις στα 3 χρόνια ή καθόλου. Στο πτυχίο σου δε θα λέει βαθμό, αλλά χαρακτηρισμό - το βαθμό τον υπολογίζεις εσύ, αν θες, από την αναλυτική. Εγώ πήρα πτυχίο με "Καλώς" και το ΔΟΑΤΑΠ το μετέφτασε αυτό σε 6.16, not bad.
- Όταν γυρίσεις στην Ελλάδα θα πρέπει να αντιμετωπίσεις το ΔΟΑΤΑΠ (γνωστό παλιότερα και ως ΔΙΚΑΤΣΑ). Είναι αυτοί που θα αντιστοιχήσουν το βρετανικό σου πτυχίο με κάποιο ελληνικό. Αυτή η διαδικασία θα σου χρησιμεύσει (α) για να μπορείς να χρησιμοποιήσεις το πτυχίο σου για να μπεις στο δημόσιο, (β) για να γραφτείς στο κλαδικό σου επιστημονικό όργανο (Ένωση Ελλήνων Χημικών, Ελληνική Μαθηματική Εταιρία κτλ) κάτι το οποίο είναι υποχρεωτικό για να εξασκείς το επάγγελμά σου, (γ) για να διεκδικήσεις μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα που πηγάζουν από τις εκάστοτε κλαδικές συμβάσεις εργασίας ανάλογα με το επάγγελμα - ούτως ώστε να μην έχει το δικαίωμα κάποιος εργοδότης να σε πληρώνει μόνο με το βασικό μισθό επειδή δεν έχεις αναγνωρισμένο πτυχίο. Το ΔΟΑΤΑΠ θα αναγνωρίσει μόνο 4ετή πτυχία, οπότε θα αναγκαστείς να κάνεις και ένα μάστερ και να το "κάψεις" καταθέτοντάς το μαζί με το 3ετές σου πτυχίο. Και τότε ενδεχομένως να χρειαστεί να δώσεις και κάποια μαθήματα σε ελληνικό πανεπιστήμιο. Επίσης, υπάρχει κάποια δυσκολία με τα combined πτυχία (πχ. Chemistry with Food Science, Chemistry and Archaeology), γιατί δεν υπάρχει ευθεία αντιστοιχία. Εν πάσει περιπτώσει, το ΔΟΑΤΑΠ έχεις να το περάσεις για τεχνικούς λόγους, επαγγελματικά και μισθολογικά δικαιώματα. Στις συνεντεύξεις στον ιδιωτικό τομέα πας με τα πτυχία σου ως έχουν.
Μην υποεκτιμάς την κοινωνική διάσταση του πανεπιστημίου! Οι ανέμελοι καφέδες στον ήλιο, τα ξεφαντώματα στα ρεμπετάδικα και τα ξενύχτια τις απόκριες είναι μία πραγματικότητα που δε θα βρεις πάνω και που θα την έχεις απωθημένο για χρόνια. Γενικά, ο φόρτος εργασίας, το πολύ μικρό και άπειρο της ηλικίας των 18-21, καθώς και η δυσκολία αφομοίωσης στη βρετανική πραγματικότητα δε δημιουργούν τις ιδανικές συνθήκες για να περάσεις τόσο καλά όσο οφείλεις στα φοιτητικά σου χρόνια. Γιατί να ζοριστείς; Γιατί να μην περάσεις καλά; Γιατί να ζηλεύεις τους φίλους σου στην Ελλάδα; Κάποια πράγματα πρέπει να τα κάνεις όταν πρέπει.
Το βρετανικό πτυχίο σου παρέχει τα εξής πλεονεκτήματα:
α) Πτυχίο και μάστερ σε χρόνο λιγότερο απ'οτι θα κάνεις στην Ελλάδα μόνο για το πτυχίο.
β) Μεγαλύτερη αναγνώριση στην έρευνα στην αγορά εργασίας του εξωτερικού.
γ) Πολύ καλύτερες ευκαιρίες για έρευνα.
δ) Πολύ καλύτερες ευκαιρίες για να ξεκινήσεις καριέρα (η ανεργία στους νέους επιστήμονες στη Βρετανία είναι πολύ μικρή - οι ίδιες οι εταιρίες έρχονται στο πανεπιστήμιο και κάνουν συνεντεύξεις!)
Επειδή όμως το 95% των Ελλήνων φοιτητών που μεταναστεύουν, σκοπεύουν να γυρίσουν στην Ελλάδα, δεν πιστεύω ότι τα πλεονεκτήματα είναι ιδιαίτερα. Πίστεψέ με, τα 4 χρόνια εκεί πάνω είναι εξαιρετικά ψυχοφθόρα. Αλλά αυτό θα το συζητήσουμε σε κάποιο άλλο post.
Κράτα τα λεφτά σου για το μάστερ - θα περάσεις καλά, έχοντας ξεδώσει όταν πρέπει. Το πραγματικό πλεονέκτημα της Αγγλίας είναι ότι θα πάρεις ένα πτυχίο και ένα μάστερ ακριβώς στα 4 χρόνια. Εγώ τέλειωσα πτυχίο στα 21, μάστερ στα 22 και στρατό στα 23. Τι κατάλαβα; Εννοώ ότι +2 χρόνια τα έχεις περιθώριο, εφόσον δε συντρέχει κάποιος επαγγελματικός ή οικονομικός λόγος.
(Η φωτογραφία από το Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου του Reading)
Να πάω για μεταπτυχιακό;
Να το κάνεις το μάστερ στην Αγγλία (ή Σκωτία ή Ουαλία); Με μία λέξη: ναι! Και δεν το λέω αυτό επειδή έμενα εκεί επί 4 χρόνια.
Αν με ρωτούσε κάποιος αν αξίζει να κάνει κάποιος προπτυχιακό στην Αγγλία θα του έλεγα όχι. Στα 18 είσαι και πολύ μικρός για να εκτιμήσεις την εμπειρία του να ζεις έξω και σε καταβάλλει η "ξενιτιά" στην οποία ζεις. Εγώ στο 4ο έτος, του μάστερ, είχα ήδη κουραστεί και ήθελα να γυρίσω πίσω.
Στα 23 όμως έχεις ζήσει (και έχεις βαρεθεί ήδη από το 3ο έτος) την "φοιτητική ζωή", τις ρετσίνες και τα ρεμπετάδικα και αυτό που σε ενδιαφέρει είναι το να δεις το κάτι διαφορετικό και, πια, χρήσιμο στην καριέρα σου.
Πολλοί (και, ιδιαίτερα, πολλές) σκέφτονται το "αν θα τα καταφέρω να ζήσω έξω" - βάλε τους συναισθηματισμούς κατά μέρος και αξιολόγησε την κράση σου. Πρέπει να μπορείς να τα καταφέρεις "έξω" αν θες να τα καταφέρεις στη ζωή σου.
Η Αγγλία δεν είναι για όλους. Αν ο σκοπός σου είναι το να μπεις στο δημόσιο και ζητάς ακόμη ένα "χαρτί" - μία υποχρέωση που πρέπει να βγει - η Αγγλία δεν είναι για σένα! Δε θα το ευχαριστηθείς, τζάμπα τα έξοδα και ο κόπος. Επίσης, μερικοί, για κάποιους λόγους, δεν μπορούν να φανταστούν τη ζωή τους χωρίς την οικογένειά τους / τον γκόμενό τους / τις καφετέριες στην παραλία. Επίσης, είναι και αυτοί που πιστεύουν ότι Η Ελλάδα Είναι Η Καλύτερη Χώρα Στον Κόσμο. Η Αγγλία δε σου κάνει, θα μιζεριάσεις. Προσπάθησε κάποιο μεταπτυχιακό στην Ελλάδα.
Αν όμως είσαι στο δίλημμα - Μεταπτυχιακό στην Ελλάδα ή στην Αγγλία; - και σε παίρνει οικονομικά, μην το σκέφτεσαι! Θα σου πω γιατί...
- Θα είναι η μοναδική ευκαιρία στη ζωή σου να ζήσεις σε μία άλλη χώρα. Οι περισσότεροι δεν έχουμε σκοπό να εγκαταλείψουμε στην Ελλάδα για να φύγουμε μετανάστες στα καλά καθούμενα. Το εξωτερικό θα το βλέπεις μια ζωή μόνο ως τουρίστας. Ενω έχοντας ζήσει πια έξω, θα επιστρέψεις αλλαγμένος, χωρίς κοντόφθαλμα κολλήματα και μπορώντας να κρίνεις τα της Ελλάδας πολύ αντικειμενικότερα, έχοντας δει πώς φαίνεται η ελληνική καθημερινότητα "από έξω". Πόσω δε μάλλον ότι η Αγγλία θα είναι πια ένα μέρος γνωστό και όχι ένας τουριστικός προορισμός ή ένα σκηνικό σε ταινίες.
- Θα δεις έναν άλλον ακαδημαϊκό τρόπο σκέψης έξω από τη μιζέρια του ελληνικού ΑΕΙ. Καλύτερος ή χειρότερος - έχει περισσότερη δουλειά! Η Αγγλία παράγει έρευνα και θα μπορέσεις να έρθεις σε επαφή με τον τόπο όπου αυτή παράγεται. Πολλών οι εργασίες μας έγιναν δημοσιεύσεις και άτομα τα οποία ήρθαν για έναν χρόνο έκατσαν τελικά και άλλα τρία για να κάνουν διδακτορικό.
- Θα ζήσεις με άτομα από όλον τον κόσμο - ακόμη θυμάμαι ότι θεωρούσα αυτονόητο ότι στην παρέα μας είχαμε μία Παναμέζα, έναν Πορτογάλο και έναν Κολομβιανό... Τώρα πια οι διαφοροποιήσεις είναι της τάξης "Καλαμαριά ή κέντρο;"
- Θα μπορέσεις να κάτσεις καναδυό χρόνια παραπάνω για να δουλέψεις - η ανεργία στους πτυχιούχους στην Αγγλία είναι αρκετά μικρή. Γιατί να παρακαλάς για τα 700 ευρώ της πρώτης σκατοδουλειάς ενώ μπορείς να αποκτήσεις προϋπηρεσία βλέποντας παράλληλα το περίφημο "πώς δουλεύουν έξω";
- Θα μπορέσεις να κάνεις τουρισμό που ούτε τον φανταζόσουν - Το Αμστερνταμ απέχει 60 ευρώ με το ΚΤΕΛ, ενώ το Παρίσι 3 ώρες με το τρένο. Πόσο δε μάλλον ο τουρισμός στην ίδια την Αγγλία. Θα μπορέσεις να δεις μέρη όπως η Κορνουάλη ή το Lake District ή ακόμα να "μάθεις" μία από τις παγκόσμιες μητροπόλεις, το Λονδίνο.
Να τονίσω εδώ ότι η αξία των σπουδών στην Αγγλία είναι μόλις κατά 30% ακαδημαϊκή και κατά 70% βιωματική. Οι σπουδές έξω σε χαράσσουν κυρίως μέσα από αυτά που ζεις εκεί. Οι γνώσεις έρχονται, φεύγουν, αποκτούνται και μετά. Αυτός είναι και ο λόγος που θεωρώ ότι το μάρκετινγκ των βρετανικών πανεπιστημίων είναι κάπως υπερβολικό.
Τα παραπάνω, φυσικά, γίνονται μόνο εάν το θελήσεις εσύ. Άνετα μπορείς να σπαταλήσεις έναν ολόκληρο χρόνο στο καβούκι σου, μιλώντας μόνο στους Έλληνες ή κάνοντας μόνο τη διαδρομή εστία-πανεπιστήμιο-εστία. Δυστυχώς, αυτός ο τρόπος ζωής είναι ο αυθόρμητος αν αφεθείς, και ένας από τους σκοπούς αυτού του site είναι το να σε προκαλέσει να ρουφήξεις την εμπειρία της Αγγλίας στο έπακρο. Αλλιώς μπορείς να γυρίσεις πίσω μην έχοντας καν βελτιώσει τα Αγγλικά σου...
Τέλος, πρέπει να υπολογίσεις το οικονομικό. Θα σπαταλήσεις χαλαρά €15000 για ένα χρόνο και ακόμη περισσότερα αν θελήσεις να κάνεις τουρισμό ή επιθυμήσεις κάποιες έξτρα ανέσεις. Οι Αγγλοι πληρώνονται περίπου τα διπλάσια λεφτά από εμάς, αλλά έχουν αντίστοιχα και τις διπλάσιες τιμές στα προϊόντα και τις υπηρεσίες.
Είναι ήδη Φεβρουάριος και πρέπει ωσονούπω να μπεις στα sites των πανεπιστημίων που σε ενδιαφέρουν για να ζητήσεις να σου στείλουν προσπέκτους και τα έγγραφα των αιτήσεων. Αν δεν έχεις ακόμη αποφασίσει το τι θέλεις να σπουδάσεις, ένα πολύ καλό ψαχτήρι για τα μάστερ που προσφέρονται είναι αυτό.
Κάνε τις αιτήσεις σου (4-5 αρκούν, δεν υπάρχει λόγος για πλεονασμούς!) και αποφάσισε αυτό που σου ταιριάζει.
Στα αμέσως επόμενα άρθρα θα αναλύσω περισσότερο τα οικονομικά και τη διαδικασία των αιτήσεων.
(Στην φωτογραφία η Κεντρική Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου του Reading)
Τα παραπάνω, φυσικά, γίνονται μόνο εάν το θελήσεις εσύ. Άνετα μπορείς να σπαταλήσεις έναν ολόκληρο χρόνο στο καβούκι σου, μιλώντας μόνο στους Έλληνες ή κάνοντας μόνο τη διαδρομή εστία-πανεπιστήμιο-εστία. Δυστυχώς, αυτός ο τρόπος ζωής είναι ο αυθόρμητος αν αφεθείς, και ένας από τους σκοπούς αυτού του site είναι το να σε προκαλέσει να ρουφήξεις την εμπειρία της Αγγλίας στο έπακρο. Αλλιώς μπορείς να γυρίσεις πίσω μην έχοντας καν βελτιώσει τα Αγγλικά σου...
Τέλος, πρέπει να υπολογίσεις το οικονομικό. Θα σπαταλήσεις χαλαρά €15000 για ένα χρόνο και ακόμη περισσότερα αν θελήσεις να κάνεις τουρισμό ή επιθυμήσεις κάποιες έξτρα ανέσεις. Οι Αγγλοι πληρώνονται περίπου τα διπλάσια λεφτά από εμάς, αλλά έχουν αντίστοιχα και τις διπλάσιες τιμές στα προϊόντα και τις υπηρεσίες.
Είναι ήδη Φεβρουάριος και πρέπει ωσονούπω να μπεις στα sites των πανεπιστημίων που σε ενδιαφέρουν για να ζητήσεις να σου στείλουν προσπέκτους και τα έγγραφα των αιτήσεων. Αν δεν έχεις ακόμη αποφασίσει το τι θέλεις να σπουδάσεις, ένα πολύ καλό ψαχτήρι για τα μάστερ που προσφέρονται είναι αυτό.
Κάνε τις αιτήσεις σου (4-5 αρκούν, δεν υπάρχει λόγος για πλεονασμούς!) και αποφάσισε αυτό που σου ταιριάζει.
Στα αμέσως επόμενα άρθρα θα αναλύσω περισσότερο τα οικονομικά και τη διαδικασία των αιτήσεων.
(Στην φωτογραφία η Κεντρική Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου του Reading)
Προοίμιο
Μετά από την μεγάλη επιτυχία του προσωπικού μου blog, στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως, και μετά από χιλιάδες email που με παρακαλούσαν να συνεισφέρω κι εγώ στο θαύμα της γνώσης του internet, αποφάσισα να υλοποιήσω μία ιδέα που είχα συλλάβει εδώ και καποια χρόνια.
Με λένε Γιάννη και σπούδασα Χημεία και Τεχνολογία Τροφίμων στο Reading της Μεγάλης Βρετανίας για 4 χρόνια (πτυχίο και μάστερ) μεταξύ 1998 και 2002. Στα 4 χρόνια που σπούδαζα παρατηρούσα ότι οι Έλληνες που έρχονταν στην Αγγλία για σπουδές κάθε χρόνο ακολουθούσαν τα ίδια patterns, έκαναν τα ίδια λάθη, είχαν τις ίδιες απορίες.
Ως info-junkie μάθαινα ό,τι θα μπορούσε να είναι χρήσιμο για μένα και για τους γύρω μου και ενημέρωνα όλους όσους ενδιαφέρονταν για το τι πρέπει να περιμένουν ερχόμενοι στην Αγγλία. Στο τρίτο έτος μάλιστα, χρησιμοποίησα αυτές τις γνώσεις στην εργασία μου ως International Students' Helper κατά τη διάρκεια των δύο πρώτων εβδομάδων του έτους.
Τα τελευταία (αρκετά) χρόνια ο ελληνικός φοιτητικός πληθυσμός της Μεγάλης Βρετανίας βρίσκεται σε αρκετά υψηλά επίπεδα. Τα πιο τελευταία χρόνια όμως (μετά το 2001) παρατηρείται μεγάλη αύξηση στο ποσοστό αυτών που έρχονται για μεταπτυχιακές σπουδές και αντίστοιχη μείωση του ποσοστού των προπτυχιακών - λόγω της πιο εύκολης εισαγωγής στα ελληνικά ΑΕΙ μετά την κατάργηση των Δεσμών.
Όσο περνάν τα χρόνια, τόσο περισσότερο αυξάνουν οι απαιτήσεις της αγοράς σε στελέχη καταρτισμένα και ειδικευμένα. Τα βρετανικά πανεπιστήμια ανέκαθεν προσέφεραν μια πάρα πολύ μεγάλη ποικιλία μεταπτυχιακών σπουδών, σε αντικείμενα ευέλικτα και στοχευμένα στην αγορά εργασίας. Έτσι, παρόλο που και τα ελληνικά ΑΕΙ τελευταία ξεκίνησαν να προσφέρουν μεταπτυχιακά προγράμματα, οι μεταπτυχιακές σπουδές στην Αγγλία (ή, πιο σωστά, σε όλη τη Βρετανία) συγκεντρώνουν την προσοχή των περισσότερων, αν και, κατά τη γνώμη μου, είναι ελαφρώς υπερεκτιμημένες.
Ψάχνοντας τελευταία στο internet, βρήκα ότι ενώ υπάρχουν αρκετά site που ενημερώνουν για τις ακαδημαϊκές λεπτομέρειες όσον αφορά στις σπουδές στη Μεγάλη Βρετανία, δεν υπάρχει κάποιο site που να ενημερώνει τους Ελληνες υποψήφιους φοιτητές για την καθημερινότητα και τα πρακτικά ζητήματα.
Με λένε Γιάννη και σπούδασα Χημεία και Τεχνολογία Τροφίμων στο Reading της Μεγάλης Βρετανίας για 4 χρόνια (πτυχίο και μάστερ) μεταξύ 1998 και 2002. Στα 4 χρόνια που σπούδαζα παρατηρούσα ότι οι Έλληνες που έρχονταν στην Αγγλία για σπουδές κάθε χρόνο ακολουθούσαν τα ίδια patterns, έκαναν τα ίδια λάθη, είχαν τις ίδιες απορίες.
Ως info-junkie μάθαινα ό,τι θα μπορούσε να είναι χρήσιμο για μένα και για τους γύρω μου και ενημέρωνα όλους όσους ενδιαφέρονταν για το τι πρέπει να περιμένουν ερχόμενοι στην Αγγλία. Στο τρίτο έτος μάλιστα, χρησιμοποίησα αυτές τις γνώσεις στην εργασία μου ως International Students' Helper κατά τη διάρκεια των δύο πρώτων εβδομάδων του έτους.
Τα τελευταία (αρκετά) χρόνια ο ελληνικός φοιτητικός πληθυσμός της Μεγάλης Βρετανίας βρίσκεται σε αρκετά υψηλά επίπεδα. Τα πιο τελευταία χρόνια όμως (μετά το 2001) παρατηρείται μεγάλη αύξηση στο ποσοστό αυτών που έρχονται για μεταπτυχιακές σπουδές και αντίστοιχη μείωση του ποσοστού των προπτυχιακών - λόγω της πιο εύκολης εισαγωγής στα ελληνικά ΑΕΙ μετά την κατάργηση των Δεσμών.
Όσο περνάν τα χρόνια, τόσο περισσότερο αυξάνουν οι απαιτήσεις της αγοράς σε στελέχη καταρτισμένα και ειδικευμένα. Τα βρετανικά πανεπιστήμια ανέκαθεν προσέφεραν μια πάρα πολύ μεγάλη ποικιλία μεταπτυχιακών σπουδών, σε αντικείμενα ευέλικτα και στοχευμένα στην αγορά εργασίας. Έτσι, παρόλο που και τα ελληνικά ΑΕΙ τελευταία ξεκίνησαν να προσφέρουν μεταπτυχιακά προγράμματα, οι μεταπτυχιακές σπουδές στην Αγγλία (ή, πιο σωστά, σε όλη τη Βρετανία) συγκεντρώνουν την προσοχή των περισσότερων, αν και, κατά τη γνώμη μου, είναι ελαφρώς υπερεκτιμημένες.
Ψάχνοντας τελευταία στο internet, βρήκα ότι ενώ υπάρχουν αρκετά site που ενημερώνουν για τις ακαδημαϊκές λεπτομέρειες όσον αφορά στις σπουδές στη Μεγάλη Βρετανία, δεν υπάρχει κάποιο site που να ενημερώνει τους Ελληνες υποψήφιους φοιτητές για την καθημερινότητα και τα πρακτικά ζητήματα.
Το site αυτό, το οποίο χρησιμοποιεί τη δομή του blogger για λόγους ευκολίας, αποτελεί τη δική μου βοήθεια στα παιδιά αυτά που σκέφτονται ή προτίθενται να σπουδάσουν στην Αγγλία αλλά δε γνωρίζουν τι θα περιμένουν εκεί.
Δεν προτίθεμαι να παράσχω πληροφορίες χρήσιμες σε όλους. Το site αυτό είναι στοχευμένο στο 70% των Ελλήνων που πηγαίνουν στη Βρετανία για σπουδές - αυτούς που ολοκλήρωσαν τις προπτυχιακές τους σπουδές στην Ελλάδα και σκοπεύουν να συνεχίσουν σε ένα Μάστερ (συνήθως ένα μονοετές taught course). Αυτά που γράφω θα είναι συμπεράσματα προσωπικών εμπειριών - και ως εκ τούτου μπορεί να υπάρχουν λάθη ή ανακρίβειες. Καλώ λοιπόν όσους γνωρίζουν καλύτερα να αφήνουν τα σχόλιά τους.
Σε αυτήν την προσπάθεια αρωγός μου υποσχέθηκε ότι θα είναι ο φίλος μου ο Άρης, ο οποίος τα τελευταία 14 χρόνια διαμένει στο Ηνωμένο Βασίλειο. Έχει τελειώσει ένα BSc και ένα ερευνητικό MPhil στην Αγγλία στη Βιολογία και συνέχισε στην Οδοντιατρική στη Σκωτία, όπου και δουλεύει τα τελευταία 3 χρόνια ως οδοντίατρος. Είναι πολύ πιο ειδικός από εμένα στα θέματα έρευνας, σπουδών Ιατρικής, ζωής στη Σκωτία και των προοπτικών καριέρας στη Βρετανία μετά τις σπουδές.
Φυσικά, προσκαλώ οποιονδήποτε έχει όρεξη να γράψει κάτι να επικοινωνήσει μαζί μου με email - σκοπός είναι να προσφέρουμε όσο περισσότερα γίνεται για να κάνουμε την εμπειρία αυτή των παιδιών που επιλέγουν να ανέβουν στο νησί όσο πιο εύκολη, συναρπαστική και ουσιαστική γίνεται.
Καλές εμπειρίες!
Δεν προτίθεμαι να παράσχω πληροφορίες χρήσιμες σε όλους. Το site αυτό είναι στοχευμένο στο 70% των Ελλήνων που πηγαίνουν στη Βρετανία για σπουδές - αυτούς που ολοκλήρωσαν τις προπτυχιακές τους σπουδές στην Ελλάδα και σκοπεύουν να συνεχίσουν σε ένα Μάστερ (συνήθως ένα μονοετές taught course). Αυτά που γράφω θα είναι συμπεράσματα προσωπικών εμπειριών - και ως εκ τούτου μπορεί να υπάρχουν λάθη ή ανακρίβειες. Καλώ λοιπόν όσους γνωρίζουν καλύτερα να αφήνουν τα σχόλιά τους.
Σε αυτήν την προσπάθεια αρωγός μου υποσχέθηκε ότι θα είναι ο φίλος μου ο Άρης, ο οποίος τα τελευταία 14 χρόνια διαμένει στο Ηνωμένο Βασίλειο. Έχει τελειώσει ένα BSc και ένα ερευνητικό MPhil στην Αγγλία στη Βιολογία και συνέχισε στην Οδοντιατρική στη Σκωτία, όπου και δουλεύει τα τελευταία 3 χρόνια ως οδοντίατρος. Είναι πολύ πιο ειδικός από εμένα στα θέματα έρευνας, σπουδών Ιατρικής, ζωής στη Σκωτία και των προοπτικών καριέρας στη Βρετανία μετά τις σπουδές.
Φυσικά, προσκαλώ οποιονδήποτε έχει όρεξη να γράψει κάτι να επικοινωνήσει μαζί μου με email - σκοπός είναι να προσφέρουμε όσο περισσότερα γίνεται για να κάνουμε την εμπειρία αυτή των παιδιών που επιλέγουν να ανέβουν στο νησί όσο πιο εύκολη, συναρπαστική και ουσιαστική γίνεται.
Καλές εμπειρίες!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Αναρτήσεις
